Jaar: 2015
Regisseur: Josh Mond

Terwijl ik sinds deze film draaide in de bioscopen dacht aan een verhaal over een depressieve, eventueel drugsverslaafde man die ‘het hoofd koel probeert te houden’, blijkt James White (Christopher Abbott) een verrassend goede film over een man die zich niet kan concentreren op zijn eigen leven door de omstandigheden waarin hij verkeert.

Zieke moeder

Of dit ook exact de boodschap van de film is durf ik niet te bepalen, misschien vindt de filmmaker wel dat James prima een baan zou kunnen hebben terwijl hij zorgt voor zijn zieke moeder Gail (Cynthia Nixon) die in de laatste fase van haar terminale kanker zit, terwijl zijn vader die hij nooit zag, zojuist overleden is.

Kijkje in moeilijk leven

Maar zo heb ik de film dus niet ervaren. Ik zie een man met wie niks mis is, maar die opgeslokt wordt door alle narigheid waar hij in zit, en nog geen kans ziet om zijn trauma’s constructief te verwerken. Nu denk je misschien dat de film mega dramatisch is, maar dat valt reuze mee. Het is vooral een kijkje in een moeilijk leven.

Vriendinnetjes

En dat kijkje vond ik erg fascinerend en plezierig. Ik kan de vinger er niet precies op leggen, maar de film zit erg goed in elkaar. De situaties waarin James belandt zijn op een bepaalde manier erg begrijpelijk. Vriendinnetjes vinden, gaat voor James bijvoorbeeld ook niet helemaal naar behoren.

Concluderend

Waar het op neerkomt is dat je James White gewoon even moet gaan bekijken (bijvoorbeeld op Cinetree). Want het is een fantastisch goede film die prikkelt, diepgang heeft én met goed acteerwerk.

Link naar James White.