Jaar: 2019 Regisseur: Levan Akin
Als je Call me by your name kon waarderen, doe je dat eveneens bij deze film. Het is de Georgische variatie erop. Maar net origineel genoeg om het geen replica te noemen. Lees verder
Tag: aanrader
King of the cruise: droog
Jaar: 2019 Regisseur: Sophie Dros
Over Sophie Dros gesproken: vorig jaar op IDFA won zij het Documentaire Stipendium van het Cultuurfonds waarmee zij een nieuwe film kon maken. Het werd documentaire: King of the cruise. Na goede ervaringen met haar eerdere films (Genderbende, My silicon love), bekeek ik vol verwachting de screening. Lees verder
After Hours: geniaal
Jaar: 1985 Regisseur: Martin Scorsese
Deze film van Martin Scorsese is niet erg bekend, maar dat hoeft je er niet van te weerhouden om te gaan kijken. Ik heb sinds lange tijd niet zo’n grappige film gezien. Lees verder
Long day’s journey into night: symbolisch
Jaar: 2018 Regisseur: Gan Bi
Een man is op zoek naar zijn geliefde van twintig jaar terug. Er is een groen notitieblok. Een herinnering. Een beschreven romance. Een foto. Een appel. Het speelt allemaal een rol in deze dromerige vertelling, die een onderscheiding kreeg op Cannes filmfestival en eerder op IFFR draaide. Lees verder
Green Book: stereotype
Jaar: 2018 Regisseur: Peter Farrelly
Qua uitstraling leek Green Book mij een typisch Amerikaanse film zonder inhoud of originaliteit. Maar het biografische verhaal van een chauffeur die een pianist rondrijdt, leek me anderzijds erg leuk. Zonder hoge verwachtingen, besloot ik om er maar heen te gaan. Lees verder
Capharnaüm: diep
Jaar: 2018 Regisseur: Nadine Labaki
Met Capharnaüm ga je als kijker diep. Diep de Libanese samenleving in, diep de problemen in. Lees verder
Climax: gruwelijk
Jaar: 2018 Regisseur: Gaspar Noé
Bij de herinnering aan Noé’s Love, had ik erg veel zin om Climax te kijken. Ik wist dat het over dansers ging maar overige details waren me bespaard gebleven. En dat is maar goed ook. Lees verder
Une jeunesse Dorée: dionysisch
Jaar: 2019 Regisseur: Eva Ionesco
Mijn enige bezoekje dit jaar aan Internationaal Filmfestival Rotterdam (IFFR) was er één om niet snel te vergeten. Dionysisch, is de perfecte benaming. Nietzsches gronddrift, gekenmerkt door verandering en beweging, vervoering en bandeloosheid. Lees verder
Wild at Heart: wild
Jaar: 1990 Regisseur: David Lynch
Mijn verwachting was dat ik Wild at Heart top zou vinden. Dat blijkt ook zo te zijn. Wat een fantastische film. Direct een favoriet. Het kreeg in 1990 dan ook de Gouden Palm op Cannes Film Festival. Lees verder
My own private Idaho: te gek
Jaar: 1991 Regisseur: Gus van Sant
Gek genoeg zijn de bekendste films van Gus van Sant me altijd ontglipt. Door Lab111 die afgelopen zomer deze selectie vertoonde, werd ik herinnerd aan dit feit. In de zomer ontglipten mij de films wederom, maar deze winterperiode zag ik eindelijk een kans om My Own Private Idaho eens uit te checken. In Rialto deze keer.
Lees verder
Dutch
English
French
German
Italian
Japanese
Spanish