La veritè

La Verité: kalm kabbelend

Jaar: 2019
Regisseur: Hirokazu Koreeda

La Verité – de waarheid – was de eerste film die ik sinds de lockdown weer zag in de bioscoop. Met Ethan Hawke, Catherine Deneuve, Juliette Binoche en de regisseur van Shoplifters, sla je de plank niet snel mis, dacht ik zo.  Lees verder

the king of staten island

The King of Staten Island: prima

Jaar: 2020
Regisseur: Judd Apatow

Hoewel de trailer van de film me wel aansprak, had ik lage verwachtingen van The King of Staten Island. Op Rotten Tomatoes zag ik ook geen ultiem positieve recensie. Toch bleek de film leuker dan ik had gedacht.  Lees verder

the gentlemen

The Gentlemen: soepel

Jaar: 2019
Regisseur: Guy Ritchie

Corona of geen corona, soms is een spannende misdaadfilm precies waar je naar zoekt. The Gentlemen, weer eens een film van Guy Ritchie, is dan een prima keuze. Het keek voor mij weg als een kruising tussen Ocean’s Eleven en een James Bond-film.  Lees verder

once upon a time in hollywood

Once upon a time… in Hollywood: vet

Jaar: 2019
Regisseur: Quentin Tarantino

Aanvankelijk had ik weinig interesse in deze – in de media – aandacht vragende film. Ik houd niet van typische Hollywoodfilms en zo zag deze film er wel uit. Maar de acteurs, Tarantino en het waargebeurde verhaal achter deze film – de moord op Sharon Tate, actrice en vrouw van Roman Polanski eind jaren zestig – bewoog me toch richting die bioscoopdeuren.  Lees verder

Wild at Heart

Wild at Heart: wild

Jaar: 1990
Regisseur: David Lynch

Mijn verwachting was dat ik Wild at Heart top zou vinden. Dat blijkt ook zo te zijn. Wat een fantastische film. Direct een favoriet. Het kreeg in 1990 dan ook de Gouden Palm op Cannes Film Festival. Lees verder

My Own Private Idaho

My own private Idaho: te gek

Jaar: 1991
Regisseur: Gus van Sant

Gek genoeg zijn de bekendste films van Gus van Sant me altijd ontglipt. Door Lab111 die afgelopen zomer deze selectie vertoonde, werd ik herinnerd aan dit feit. In de zomer ontglipten mij de films wederom, maar deze winterperiode zag ik eindelijk een kans om My Own Private Idaho eens uit te checken. In Rialto deze keer.
Lees verder

mona lisa smile

Mona Lisa Smile: prachtig

Jaar: 2003
Regisseur: Mike Newell

“Een progressieve docent stimuleert vrouwelijke studenten om meer uit het leven te halen dan alleen trouwen,” las ik op Netflix. Dit sprak me wel aan in Mona Lisa Smile. Bovendien stelt Julia Roberts eigenlijk nooit teleur. Ook deze keer niet. Lees verder

forgetting sarah marshall

Forgetting Sarah Marshall: grappig

Jaar: 2008
Regisseur: Nicholas Stoller

Typisch zo’n Netflix-film, was mijn eerste gedachte. Zo’n nét niet goede komedie, speciaal voor het Netflix-publiek, wiens eisen minder hoog zijn dan bijvoorbeeld het Cineville-publiek. Maar Jason Segel in de hoofdrol trok me wel en de 7.2 op IMDb gaf hoop. Lees verder

Colette: feministisch

Jaar: 2018
Regisseur: Wash Westmoreland

Colette, een film over schrijven, wilde ik als gelijkgestemde ziel wel zien. Maar of het ook echt een goede film zou zijn, vond ik moeilijk om te voorspellen. 
Lees verder