Jaar: 2017
Regisseur: Luca Guadagnino

Abrikozensap, gepelde eitjes en vers gevangen vis. Boeken lezen in de schaduw, fietstochten die nergens naar leiden en zwemmen als je er zin in hebt: Call me by your name toont de ontspannen zomer van een Amerikaans-Italiaanse Joodse familie in het noorden van Italië. Muzikaal begeleid door het prachtige pianospel van de zeventienjarige hoofdpersoon Elio (Timothée Chalamet). 

De bezetter

‘De bezetter’, noemt Elio aanvankelijk de Amerikaanse gast Oliver (Armie Hammer) die bij hen komt logeren vanwege het wetenschappelijk onderzoek dat zijn vader verricht. Elio’s kritische houding blijft een tijdlang bestaan, maar hij is tegelijkertijd geobsedeerd door de man.

Zelfverzekerd

De Amerikaan weet erg veel en is erg zelfverzekerd. Hij draagt een waas van mysterie om zich heen. Mannen willen hem zijn, vrouwen willen hem daten. Ook voor Elio is het niet makkelijk om Oliver – met wie hij veel optrekt – te doorgronden.

Passie en kwetsbaarheid

Wat ik echt prachtig vind, is hoe de liefde tussen hen twee uiteindelijk vorm krijgt en hoe gepassioneerd Elio is en hoe kwetsbaar hij durft te zijn bij Oliver. Dat zie je niet vaak in films op die manier. Vaak gaat het snel over op seks of drama.

Humor en speelsheid

Call me by your name is veel ineen. Het is een film met humor en speelsheid. Het is een film met mooie muziek. Het gaat over cultuur en kennis. Over liefde en familie. En over seksualiteit ontdekken, meningen van anderen en het maken van levenskeuzes.

Conclusie

Al met al een hele lieve film die ik prachtig vond om te zien. Aanrader.

Link naar Call me by your name.