Jaar: 2016
Regisseur: Susan Johnson
Door een overdaad aan opties om te kijken, weet ik soms niet meer te kiezen. Soms zoek ik een bepaald genre film, een bepaalde sfeer. Carrie Pilby kwam voor mij op het perfecte moment. Een niet zo normaal hoog-intelligent meisje (Bel Powley), dat gesprekken voert met haar therapeut en zich probeert open te stellen voor de wereld. Precies waar ik zin in had.
Geloofwaardig
Het eerste deel van de film vermaakt me goed. Haar therapeut Dr. Petrov (Nathan Lane) is een typisch therapeut-type en Carries neurotische gedrag en moeizame communicatie met de mensen om haar heen, is geloofwaardig.
Romantisch
Vervolgens stapt ze in een klein romantisch avontuur. Dit had van mij wel wat langer mogen duren en wat uitgebreider aan de orde mogen komen. Helaas is het slechts een klein onderdeel van de film. Carries strijd met de wereld is de rode draad in Carrie Pilby.
Jammer
Het laatste deel van Carrie Pilby vermaakt me het minst. Het lijkt alsof de scenarioschrijver en/of auteur van het gelijknamige boek een verhaaleinde zocht, en zichzelf er zo makkelijk vanaf heeft gebracht. Het is jammer dat zij niet net als aan het begin van de film, wat originele invalshoeken bedachten. Nu kijk je naar clichés en iets te onrealistisch drama.
Conclusie
Dit B-film-aspect van de film is dus een nadeel. Desondanks vind ik Carrie Pilby, vanwege de originaliteit, en misschien juist ook dankzij het feit dat de romantiek een minder grote plaats in de film inneemt dan in andere films, het kijken waard. Als je zin hebt in iets niet-zo-normaals.
Link naar Carrie Pilby.