Deze film kun je overslaan. Ik vind het een voorbeeld van een mislukt scenario. Het heeft het in zich om een succes te zijn, maar het ontbreekt aan spanning, rode draad. Er is geen echte verhaallijn. Wel wordt er continue een sfeer van spanning gecreëerd, wat na een tijdje begint te irriteren. Lees verder
Tag: review
Supercondriaque (Dany Boon) -> Erg grappig
Deze film van Dany Boon (Daniel Hamidou) is door hemzelf geschreven. Hij speelt ook de hoofdrol als Romain Faubert, een hypochonder. In het begin vind ik de film erg flauw. Het is echt een comedy. Naarmate het verhaal vordert, krijg ik meer waardering. Aan het eind van deze Franse film kan ik met zekerheid stellen: dit is een aanrader.
Anni Felici (Daniele Luchetti) -> Italiaanse ruzies
Weer een dramatisch gelopen relatie.
Waar Weekend in Paris gaat om een relatie die al jaren duurt, is Anne Felici een film over een stel met jonge kinderen. Het gaat er ook wat levendiger aan toe. Lees verder
A weekend in Paris (Roger Michell) -> Ingeslapen huwelijk
Ik weet niet of ik dit nou mooi of verontrustend vind. Dit is het stel waarvan je nooit zou verwachten dat je het zou worden, maar inderdaad je zou zo kunnen eindigen. Hoewel het nog niet eindigt, want op dat moment gaan ze naar Parijs. Lees verder
GASTBLOG: De 100-jarige man die uit het raam klom en verdween (Felix Herngren)
De 100-jarige man die uit het raam klom en verdween is gebaseerd op de gelijknamige romandebuut van de Zweedse, in Zwitserland woonachtige journalist en auteur Jonas Jonasson (1963).
Happily ever after (Tatjana Bozic) -> Interessant onderzoek exen
Wil je de details zien van iemands liefdesleven, kijk dan naar Happily ever after. Deze vrouw – Tatjana Bozic – kent weinig schaamte. Ze filmt haar meest recente relatie op alle mogelijke momenten, van verliefdheid tot ruzies, van zwangerschap tot de geboorte van haar kind. Maar wees niet bang, díe details laat ze je bespaard.
Extravagant
Ook van een eerdere liefde heeft ze een film gemaakt. Dat vind ik wel grappig. Naarmate je langer naar de film kijkt zie je dat deze vrouw humor heeft. Daarnaast is ze extravagant, een vrije geest en heeft veel gevoel voor drama. Ze studeerde in Moskou journalistiek en daar begon ook haar liefdesleven. Lees verder
Tracks (John Curran) -> Prachtig
Een absolute aanrader in het rijtje is Tracks. Ik zal vertellen waarom.
Het was voor mij een twijfelgeval qua keus: het verhaal sprak me wel aan, delen uit de trailer minder. Door de makers van The King’s Speech was voor mij geen motivatie (erg teleurstellende film). Advies van het bioscooppersoneel kon ik vergeten want die hadden de film niet gezien. Uiteindelijk op verwachting een luchtige film te gaan zien met veel natuur de gok gewaagd.
The Breakfast Club (John Hughes) (1985) -> Diepzinnige jeugdige dialogen
Het is een persoonlijke voorkeur maar films uit de jaren tachtig zijn erg vermakelijk. Niet alleen de filmstijl is anders, ook de kleding, de kapsels. Ik kijk er graag naar, zodat ik kan wegdromen naar deze tijd.
The Book Thief (Brian Percival) -> Lief
The Book Thief trok me als een interessant historisch verhaal. Maar The Book Thief is een lief verhaal over de oorlog. Een moedig meisje, dat er overigens ook erg schattig uitziet (Sophie Nélisse), wordt vrienden met een onderduiker. Het lijkt bijna een romantische liefde. Het zou daarentegen geen oorlogsfilm zijn, als er geen doden zouden vallen. Het meisje verliest veel van haar dierbaren. Verder lijkt het een verhaal over boeken maar dat valt mee. Leuke film voor tussendoor, geen wereldwonder.
Link naar IMDb.
Synecdoche (Charlie Kaufman) (2008) -> Artistiek drama
Met Filmhuis Cavia mijn eerste kennismaking gehad. Filmhuis is een grote naam voor deze locatie. Het is een filmverdieping, met één filmzaal. Het interieur is sinds de jaren tachtig niet veranderd maar er is wel moeite gedaan om sfeer te creëren. Er hangt een grote mooie poster aan de muur van de film Lolita. Waarvan het boek nog steeds smachtend op me ligt te wachten thuis. Het mooiste aan Cavia is het gebrek aan technologie. Je ontvangt een handgeschreven filmkaartje na bestelling.
Synecdoche is een dramatische en kunstzinnige vertelling. Het is de eerste film die ik zie van Philip Seymour Hoffman sinds zijn overlijden. Dat hij in deze productie een depressieve theatermaker (Caden Cotard) speelt is cru, gezien de feiten over zijn leven.
