Jaar: 2008
Regisseur: Adam Brooks
In deze raamvertelling geeft Will (Ryan Reynolds), nadat zijn dochter Maya (Abigail Breslin) lang aandringt, haar een kijkje in zijn dating-geschiedenis. Hij had drie liefdes in zijn leven: het meisje moet raden wie van de drie haar moeder is. Maya begint de uitleg ‘Het is ingewikkeld’, steeds beter te begrijpen.
Lees verder
Jaar: 1995
Regisseur: Barry Sonnenfeld
Get Shorty wilde ik al een tijdje kijken maar stond niet erg hoog op mijn prioriteitenlijst. Want hoewel ik interesse had in de jaren negentig-sfeer van deze film en de rol van John Travolta, dacht ik een B-film te gaan zien. Maar Get Shorty blijkt mee te vallen: het is een vermakelijke misdaadfilm en nog best goed ook.
Lees verder
Jaar: 2005
Regisseur: Mike Binder
Als je Kevin Costner ziet, dan denk je aan.. The Upside of Anger. Niet echt nee. Toch is het jammer als deze film die op Netflix staat, aan je aandacht ontsnapt.
Lees verder
Jaar: 2017
Regisseur: Alexander Payne
Weleens zorgen gemaakt over het wereldvoedselprobleem? Dan is Downsizing jouw film. Hoewel op een bizarre manier. Ik had een commerciële Hollywoodproductie verwacht a la ‘Honey I Shrunk the Kids‘ (1989) – die overigens wel heel leuk is – maar Downsizing is net even anders. De trailer is voor de verandering eens níet representatief voor de film. Lees verder
Jaar: 2007
Regisseur: David Schwimmer
Over feelgood films gesproken: Run, Fatboy, Run is één van de betere keuzes tegen een winterdepressie. Mocht dat aan de orde zijn. Run, Fatboy, Run brengt een goed realistisch verhaal met een positieve rode draad. Persoonlijk ben ik ook wel fan van Simon Pegg.
Lees verder
Jaar: 2002
Regisseur: Chris Columbus
Harry Potter and the Chamber of Secrets is in tegenstelling tot de eerste vriendelijke kindereditie: intens. Van alle 161 minuten, ligt het gevaar toch zeker de helft van de tijd op de loer. Is het ene gevaar net geweken, dan volgt er een nieuwe. Ondertussen worden raadsels opgelost door Harry, Ron en Hermione. Lees verder
Jaar: 2017
Regisseur: Martin McDonagh
Dit is veruit de grappigste dramafilm die ik ken. Het contrast in emoties dat Three Billboards Outside Ebbing, Missouri oproept, is erg groot. Enerzijds is er ernstig drama, geweld, depressie en mishandeling. Anderzijds is er ultiem droge humor. Ik moest tijdens de film vaak keihard lachen, maar na de film juist bijkomen van alle narigheid die ik had gezien.
Lees verder
Jaar: 2017 Regisseur: James Franco
Mijn verwachting voor deze film over twee wannabe acteurs, kwam niet helemaal uit. Ik dacht dat het mega grappig en erg goed zou zijn. Grappig is het wel – er zitten ontelbaar veel bizarre, lachwekkende scènes in – maar dat het een letterlijke kopie is van Tommy Wiseau’s eerder gemaakte ‘The Room’, met als enige verschil een soort ‘making off’ eromheen, vind ik jammer. Lees verder
Jaar: 2017
Regisseur: Michael Gracey
Zoals ik tijdens La La Land kinderlijke blijdschap zag, zo zag ik bij The Greatest Showman ongedwongen vrolijkheid. Deze musical gaat over dromen, jezelf zijn en plezier hebben in het leven. Lees verder
Jaar: 1992
Regisseur: Martin Brest
Deze parel kwam ik tegen op Netflix. Hoewel ik nooit van de titel gehoord had, wekten de filmbeelden een goede indruk. Een hoofdrol voor Al Pacino klonk veelbelovend en met Philip Seymour Hoffman in een film – die nog erg jong is in 1992 – doe je mij een plezier.
Lees verder
Dutch
English
French
German
Italian
Japanese
Spanish