Carrie Pilby: niet zo normaal

Jaar: 2016
Regisseur: Susan Johnson

Door een overdaad aan opties om te kijken, weet ik soms niet meer te kiezen. Soms zoek ik een bepaald genre film, een bepaalde sfeer. Carrie Pilby kwam voor mij op het perfecte moment. Een niet zo normaal hoog-intelligent meisje (Bel Powley), dat gesprekken voert met haar therapeut en zich probeert open te stellen voor de wereld. Precies waar ik zin in had.
Lees verder

C’est la Vie: joviaal

Jaar: 2017
Regisseur: Olivier Nakache,  Eric Toledano

Bruiloften organiseren is een baan, daar weet Max (Jean-Pierre Bacri) alles van. Tenenkrommend en wel. In C’est la Vie zie je hoe de organisatie van een grote bruiloft verloopt, vol emoties, verlangens, herinneringen, mislukkingen en ego’s.  Lees verder

The Big Sick (Michael Showalter) -> Droog

Voorafgaand aan The Big Sick had ik me niet verdiept in deze film. De filmzaal binnenlopend had ik daarom geen idee of ik een goede film kon verwachten, ik wist alleen dat al mijn vrienden het wilden zien. “Was dit nou een romantische comedy?” Controleerde ik bij mijn gezelschap, want zoiets kon ik me vaag herinneren. “Ja,” was het antwoord. Twee uur uur later wist ik het zeker: dit is een behoorlijke comedy ja.  Lees verder

Sage Femme (Martin Provost) -> Frans

Een typisch Frans drama, dat is Sage Femme. Een film met een bepaalde gecultiveerde alledaagsheid, zoals ze het in andere landen niet kunnen maken. Verloskundige Claire (Catherine Frot) ziet na ongeveer 35 jaar Béatrice (Catherine Deneuve) – de ex-geliefde van haar vader – weer terug. Een vrouw die op dat moment als een moeder voor de toen tiener Claire diende en er plotseling vandoor ging. Met Béatrice haar komst worden oude wonden weer opengehaald.
Lees verder