Jim Jarmusch verzorgde de uitvoerende productie van deze film over een man en vrouw die een kortstondige liefde beleven in Porto. Hoewel ik doorgaans wel fan ben van alles dat Jim Jarmusch aanraakt, is Porto het voor mij nét niet. Hoewel het voorbeeld dat de film schetst voor velen herkenbaar zal zijn.

Want wie kent het niet? Iemand ontmoeten en halsoverkop verliefd zijn, terwijl je elkaar eigenlijk nog helemaal niet kent. In Porto wordt pijnlijk duidelijk hoe naïef mensen kunnen zijn en hoeveel een liefde kan betekenen voor iemand die depressief door het leven gaat.

Jake Kleeman (Anton Yelchin) is de depressieve, die de knappe Mati Vargnier (Lucie Lucas) ontmoet die hem zijn hoofd direct op hol laat slaan. Toch is Mati ook niet helemaal vrij van zorgen, ze zit verstrikt in een leven dat ze eigenlijk niet wil, en kampt met psychische ongezondheid. 

Het resultaat is een wat troosteloze dramafilm, over een man die een vrouw maar niet wil loslaten. En een vrouw die haar eigen problemen niet kan oplossen. Een niet-chronologische film waarin de liefde wordt geïdealiseerd en die vooral boeit door de dialogen. En af en toe krijg je een glimlachje op je gezicht.

Een triest feit rondom deze toch al weinig vrolijke film, is dat Yelchin vorig jaar juni door een ongeluk om het leven kwam. Dus wie deze Star Trek-acteur nog voor het laatst wil zien schitteren, moet zijn kans pakken met Porto, één van zijn laatste rollen.

Conclusie
Niet echt een aanrader, maar slecht is het nou ook weer niet. Mediocre.

Link naar Porto.