Jaar: 2002
Regisseur: Chris Columbus
Harry Potter and the Chamber of Secrets is in tegenstelling tot de eerste vriendelijke kindereditie: intens. Van alle 161 minuten, ligt het gevaar toch zeker de helft van de tijd op de loer. Is het ene gevaar net geweken, dan volgt er een nieuwe. Ondertussen worden raadsels opgelost door Harry, Ron en Hermione. Lees verder
Jaar: 2005
Regisseur: Judd Apatow
Van deze film had ik iets heel slechts verwacht. De titel spreekt dan wel aan, maar ik dacht aan cliché-grappen. Steve Carell in de hoofdrol was mijn enige reden om The 40 Year Old Virgin toch een kans te geven. Lees verder
Jaar: 2010
Regisseur: Hiromasa Yonebayashi
Van alle Ghibli’s die ik heb gezien, vind ik deze – Japanse naam Kari-gurashi no Arietti – tot nu toe de meest grappige en schattige. Lees verder
Jaar: 2017 Regisseur: James Franco
Mijn verwachting voor deze film over twee wannabe acteurs, kwam niet helemaal uit. Ik dacht dat het mega grappig en erg goed zou zijn. Grappig is het wel – er zitten ontelbaar veel bizarre, lachwekkende scènes in – maar dat het een letterlijke kopie is van Tommy Wiseau’s eerder gemaakte ‘The Room’, met als enige verschil een soort ‘making off’ eromheen, vind ik jammer. Lees verder
Jaar: 2017
Regisseur: Luca Guadagnino
Abrikozensap, gepelde eitjes en vers gevangen vis. Boeken lezen in de schaduw, fietstochten die nergens naar leiden en zwemmen als je er zin in hebt: Call me by your name toont de ontspannen zomer van een Amerikaans-Italiaanse Joodse familie in het noorden van Italië. Muzikaal begeleid door het prachtige pianospel van de zeventienjarige hoofdpersoon Elio (Timothée Chalamet). Lees verder
Jaar: 2017
Regisseur: Michael Gracey
Zoals ik tijdens La La Land kinderlijke blijdschap zag, zo zag ik bij The Greatest Showman ongedwongen vrolijkheid. Deze musical gaat over dromen, jezelf zijn en plezier hebben in het leven. Lees verder
Jaar: 2017
Regisseur: Aaron Sorkin
Molly’s Game leek me een interessante, spannende film. Dat blijkt ook zo te zijn. Dit op waarheid gebaseerde verhaal draait om Molly (Jessica Chastain), een afgeschreven Olympische skiër, die voordat ze Rechten wil gaan studeren, plezier krijgt in het organiseren van privé pokertoernooien.
Lees verder
Jaar: 1992
Regisseur: Martin Brest
Deze parel kwam ik tegen op Netflix. Hoewel ik nooit van de titel gehoord had, wekten de filmbeelden een goede indruk. Een hoofdrol voor Al Pacino klonk veelbelovend en met Philip Seymour Hoffman in een film – die nog erg jong is in 1992 – doe je mij een plezier.
Lees verder
Jaar: 1995
Regisseur: Amy Heckerling
Van Clueless kon ik niet anders dan een simpele meisjesfilm verwachten. Een film over jongens en uiterlijkheden, met weinig diepgang en originaliteit. Of toch niet?
Lees verder
Jaar: 2002
Regisseur: Miguel Arteta
The Good Girl was een verrassende kijkervaring. Terwijl ik een simpele dramafilm met romantiek verwachtte, was dit toch een meer serieuze film. Depressie voert de boventoon in het leven van Justine (Jennifer Aniston), zelfs op haar gelukkigste momenten is ze nog niet opgewekt.
Dutch
English
French
German
Italian
Japanese
Spanish