The Big Sick (Michael Showalter) -> Droog

Voorafgaand aan The Big Sick had ik me niet verdiept in deze film. De filmzaal binnenlopend had ik daarom geen idee of ik een goede film kon verwachten, ik wist alleen dat al mijn vrienden het wilden zien. “Was dit nou een romantische comedy?” Controleerde ik bij mijn gezelschap, want zoiets kon ik me vaag herinneren. “Ja,” was het antwoord. Twee uur uur later wist ik het zeker: dit is een behoorlijke comedy ja.  Lees verder

Paris Can Wait (Bonjour Anne) (Eleanor Coppola) -> Ongedwongen

Als ik Diane Lane zie, moet ik denken aan Under the Tuscan Sun, wat ik een vermakelijke B-film vond over een vrouw in Italië. Nu ik haar weer in Paris Can Wait zie, moet ik concluderen dat er iets is in haar acteerstijl, dat op mij kunstmatig en overdreven overkomt. Niet dat het vervelend is om films met haar te kijken, maar haar personages lijken voor mij steeds net niet helemaal realistisch.
Lees verder

Okja (Joon-ho Bong) -> Pittig

“We komen in vrede”,  zeggen de bandieten terwijl ze de truck leeghalen. “Ik neem Okja mee naar de bergen” zegt het meisje, “ze gaat akkoord,” vertaalt haar vertaler. “Kijk niet meer achterom. Naar het scherm.”  Deze en meer grappige quotes die vooral grappig zijn in hun context, ga je horen in Okja. Een ultramoderne speelfilm met gesimuleerde niet-bestaande dieren en een lekker pittig thema: het wereldvoedselprobleem in 2050.  Lees verder