Margaret Atwood: A Word After a Word After a Word Is Power

Margaret Atwood: A Word After a Word After a Word Is Power: verfrissend

Jaar: 2019
Regisseur: Nancy Lang, Peter Raymont

Toegegeven, The Handmaid’s Tale (2018) heb ik ondanks goede verhalen nooit gezien, de film uit 1990 evenmin, ook is er nooit een boek van de Canadese Margaret Atwood door mijn handen gegaan.  Lees verder

de liefhebbers

De Liefhebbers: realistisch

Jaar: 2019
Regisseur: Anna van der Heide

Zie Theo Maassen – Jonathan in de film – eens in een ander licht, Jeroen Krabbé als een minder aangenaam figuur als pater de familias Jan en aanschouw hoe deze familie zich worstelt door gemeenschappelijke en individuele problemen. Inclusief enorm schattige hond Mies. Lees verder

King of the cruise

King of the cruise: droog

Jaar: 2019
Regisseur: Sophie Dros

Over Sophie Dros gesproken: vorig jaar op IDFA won zij het Documentaire Stipendium van het Cultuurfonds waarmee zij een nieuwe film kon maken. Het werd documentaire: King of the cruise. Na goede ervaringen met haar eerdere films (Genderbende, My silicon love), bekeek ik vol verwachting de screening.  Lees verder

Hi, AL

Hi, Al: verontrustend

Jaar: 2019
Regisseur: Isabella Willinger

Bij vlagen is IDFA-documentaire Hi, AL grappig, bij vlagen beangstigend en bij vlagen fascinerend. Ik zag een paar jaar geleden My Silicon Love van Sophie Dros, waarin mannen siliconen poppen als vrouw namen. Hi AL is de overtreffende trap hiervan: de robotvrouw. Bedankt AL (artificial intelligence).  Lees verder

After Hours

After Hours: geniaal

Jaar: 1985
Regisseur: Martin Scorsese

Deze film van Martin Scorsese is niet erg bekend, maar dat hoeft je er niet van te weerhouden om te gaan kijken. Ik heb sinds lange tijd niet zo’n grappige film gezien.  Lees verder

Long day's journey into night

Long day’s journey into night: symbolisch

Jaar: 2018
Regisseur: Gan Bi

Een man is op zoek naar zijn geliefde van twintig jaar terug. Er is een groen notitieblok. Een herinnering. Een beschreven romance. Een foto. Een appel. Het speelt allemaal een rol in deze dromerige vertelling, die een onderscheiding kreeg op Cannes filmfestival en eerder op IFFR draaide. Lees verder

green book

Green Book: stereotype

Jaar: 2018
Regisseur: Peter Farrelly

Qua uitstraling leek Green Book mij een typisch Amerikaanse film zonder inhoud of originaliteit. Maar het biografische verhaal van een chauffeur die een pianist rondrijdt, leek me anderzijds erg leuk. Zonder hoge verwachtingen, besloot ik om er maar heen te gaan.  Lees verder