Jaar: 1996
Regisseur: Wes Anderson

Afgelopen week zag ik in Lab111 Bottle Rocket, ik ben erg blij met screenings van oudere films in Amsterdam, die niet altijd makkelijk via andere kanalen te bekijken zijn. Dat Wes Anderson momenteel in de aandacht staat komt me goed uit want er stonden nog wat films op mijn watchlist. In dit debuut zijn zowel Luke (Anthony in de film) als Owen Wilson (Dignan) prachtig jong. 

Lanterfanters

Het zijn lanterfanters, dat wel. Vooral Dignan, die er geen genoeg van kan krijgen om op creatieve wijze geld te verdienen. Anthony heeft diep van binnen nog ergens het gevoel dat hij ook wel op een legale manier aan geld kan komen. Vriend Bob (Robert Musgrave) hangt erbij als het derde wiel aan de wagen en heeft het allerminst naar zijn zin.

Romantiek

En in het midden van deze onderlinge spanningen, komt onverwacht romantiek om de hoek kijken. En niet een klein beetje ook. Nee, grandioos.

Owen

Wat me opviel in Bottle Rocket is hoe goed de twee broers toch kunnen acteren en dan in het bijzonder Owen. Ik was altijd al fan van hem maar na het zien van deze film des te meer. Hij laat zoveel emoties zien in zijn gezichtsuitdrukkingen, en kan ongemakkelijke situaties uitbeelden op een uniek, charmante wijze.

Conclusie

Het acteerwerk is dus goed, de romantiek is leuk en de onderlinge spanningen zijn vermakelijk. Bij elkaar een mooie film, die me qua stijl en genre van Wes Anderson verraste. Met als hoogtepunt het einde, dat niet persé ‘happy’ is. Natuurlijk raad ik Bottle Rocket aan.

IMDb naar Bottle Rocket.