Jaar: 2018
Regisseur: Kevin Macdonald

Als ik de naam ‘Whitney’ hoor, denk ik meestal aan de zangeres haar treurige einde. Ik houd niet van drama, maar de trailer van deze documentaire wist mij te prikkelen.

Compleet

Er wordt veel verteld in de film: haar jeugd waarin ze opvalt door haar lichte huidskleur en knappe gezichtje, de gospels die ze zingt met haar moeder, het begin van haar carrière als solozangeres. Ex-vriendjes zijn aan het woord, familieleden zoals haar eigen moeder, broers, tantes. Ik zie zelden een documentaire die zo compleet is.

Intens

Dat maakt de film ook intens: regelmatig had ik kippenvel door de zangscènes, op andere momenten tranen in mijn ogen door pijnlijke situaties. Zo zie je bijvoorbeeld hoe de opvoeding gaat van dochter Bobbi Kristina. De documentaire bespreekt ook het drugsgebruik van de zangeres en haar omgeving. Waar je mond wellicht van openvalt.

Humor

Daarbij moet ik niet vergeten te melden dat de film regelmatig ook grappig is. Het is niet alleen maar intens, het is soms ook luchtig.

Mooi

Bij elkaar een mooie documentaire, die je veel inzicht geeft in de levensloop van Whitney Houston, haar karakter, haar sociale cirkel, en de mogelijke redenen waarom het slecht afliep. Na afloop had ik nog een lang nagesprek met de vriendin met wie ik naar de film was, over de in de film vertoonde beelden en informatie.

Aanrader?

Ja dus.

IMDb naar Whitney.