The Disaster Artist: extreem

Jaar: 2017
Regisseur: James Franco

Mijn verwachting voor deze film over twee wannabe acteurs, kwam niet helemaal uit. Ik dacht dat het mega grappig en erg goed zou zijn. Grappig is het wel – er zitten ontelbaar veel bizarre, lachwekkende scènes in – maar dat het een letterlijke kopie is van Tommy Wiseau’s eerder gemaakte ‘The Room’, met als enige verschil een soort ‘making off’ eromheen, vind ik jammer.  Lees verder

Call me by your name: lief

Jaar: 2017
Regisseur: Luca Guadagnino

Abrikozensap, gepelde eitjes en vers gevangen vis. Boeken lezen in de schaduw, fietstochten die nergens naar leiden en zwemmen als je er zin in hebt: Call me by your name toont de ontspannen zomer van een Amerikaans-Italiaanse Joodse familie in het noorden van Italië. Muzikaal begeleid door het prachtige pianospel van de zeventienjarige hoofdpersoon Elio (Timothée Chalamet) Lees verder

The Good Girl: depressief

Jaar: 2002
Regisseur: Miguel Arteta

The Good Girl was een verrassende kijkervaring. Terwijl ik een simpele dramafilm met romantiek verwachtte, was dit toch een meer serieuze film. Depressie voert de boventoon in het leven van Justine (Jennifer Aniston), zelfs op haar gelukkigste momenten is ze nog niet opgewekt. 

Lees verder

Black Swan: meeslepend

Jaar: 2010
Regisseur: Darren Aronofsky

Hoewel ik wist dat Black Swan een goede film zou zijn, trok het verhaal me nooit zo aan. Het leek me wat te dramatisch. Toch, na de zoveelste aanbeveling besloot ik Black Swan maar eens een kans te geven. Daar heb ik geen spijt van. Lees verder

Mean Girls: listig

Jaar: 2004
Regisseur: Mark Waters

Gek genoeg had ik deze high school klassieker nog nooit gezien. Het moment was daar, om deze comedy met Lindsay Lohan (nieuwkomer Cady), Rachel McAdams (uberbitch Regina), Amanda Seyfried (laagbegaafde Karen) en Lizzy Caplan (alto Janis) eens te bekijken.
Lees verder