Dallas Buyers Club is een intrigerend verhaal over een man die ziek wordt en er alles aan doet om beter te worden. Het geeft aandacht aan bepaalde minderheden in de samenleving en doorbreekt taboes binnen de gezondheidszorg. Ik had niet verwacht deze film zo goed te vinden. Ook erg lang gewacht met het kijken ervan. Lees verder
Tag: Ongevraagd filmadvies
Only lovers left alive (Jim Jarmusch) -> Alternatieve vampierenfilm
Deze filmposter van Only lovers left alive trok me direct: een mooi beeld, het ziet er cool uit. Maar bij de eerste zin van de filmomschrijving haakte ik al af: een film over vampieren. Ik en vampieren, we zijn geen match. Ik besloot niet de gaan.
De kracht van de poster bleef echter overeind. In een onbewaakt ogenblik besloot ik toch te gaan. Het voelde bijna als iets stouts: ik had geen idee wat ik kon verwachten. Lees verder
American Hustle (David O. Russell) -> Geinig
Meer dan geinig kan ik American Hustle niet noemen. De film leek me al maanden leuk maar ik ben niet zo onder de indruk. De 10 oscarnominaties en de BAFTA voor ‘Best original screenplay’ vind ik een interessant verschijnsel.
Bradley Cooper is het aspect van de film dat maakt dat ik het leuk vond. Het verhaal dat zich in de jaren zeventig afspeelt gaat over een criminele missie tussen een man (Christian Bale), zijn vriendin (Amy Adams) en een FBI-agent (Bradley C.). De missie duurt de gehele film. Daartussen zie je af en toe Jennifer Lawrence, die een vermakelijke rol speelt van een vrouw die nogal uitgesproken is in haar mening. Lees verder
Nymhomaniac 1&2 (Lars von Trier) -> Extreem
De film die Lars von Trier aankondigde als ‘pornofilm’ is door critici ontvangen als “niet opwindend” (NRC, Volkskrant). Mijn interesse was in ieder geval gewekt. Ik bespreek de gekuiste versie (in twee delen) van de vijfenhalf uur durende film. Momenteel wordt op het Berlinale filmfestival de ongelimiteerde versie vertoond.
Het eerste deel van deze film (Nymphomaniac 1) is grappig, luchtig en bespreekt het karakter van de nymfomane hoofdpersoon in grote lijnen. We leren Joe kennen, een meisje dat met haar schoonheid graag jongens bespeelt en die er weinig geweten op na houdt. Lees verder
La Vie d’Adele (Abdellatif Kechiche) -> origineel & puur
La vie d’Adele draait na de premiere op 10 oktober 2013 nog steeds in de bioscopen. Toen ik hiernaar werd meegenomen was ik niet heel geïnteresseerd, maar achteraf was ik blij verrast. De Fransen weten een verhaal op een een manier te belichten in hun films, dat het een bepaalde eenvoud en puurheid uitstraalt. Dat vind ik knap. De film gaat over een lesbische liefde, over opgroeien, twijfels over seksualiteit. Heel geschikt voor wie graag eens wat anders ziet en niet bang is voor naakt. Lees verder
La Grande Bellezza (Paolo Sorrentino) -> Mooi maar lang
Deze film heb ik een tijd geleden zien, maar hij draait nog steeds in de bioscopen.
Een kleine introductie -> Dansende Italianen en senioren
Op 7 november 2013 ging La Grande Bellezza in premiere. Bij uitzondering had ik – noodgedwongen tijdens bezoek aan een andere film – de trailer gezien. De dansende Italianen op een dak in Rome kon ik niet weerstaan. Ik moest deze film zien! En snel ook. Maar dat bleek ingewikkeld. Ik heb nog nooit zoveel moeite gedaan voor een film. Lees verder
The secret life of Walter Mitty (Ben Stiller) -> Grappig
Er zijn weinig mannen bij wie ik baardgroei mooi vind staan. Laat nou juist de man van wie ik dit het laatst verwacht, Ben Stiller, de gelukkige zijn. Een goede vriendin van me liet weten niet zo gecharmeerd te zijn van deze acteur. Ik daarentegen, kijk graag naar films met Ben Stiller zoals Along came Polly, Meet the Fockers, Starsky & Hutch, Zoolander. Hij kan zichzelf goed belachelijk maken in een serieuze rol. Ook zijn collega-acteurs in de Frat Pack vind ik erg grappig.
Philomena (Stephen Frears) -> Heel mooi
Ik ben normaal niet zo fan van het genre human interest, een van de personages (Martin Sixsmith) heeft hier ook last van, maar deze keer kan ik het echt waarderen. Ik ga naar Philomena zonder een filmbeschrijving of trailer te hebben bekeken. Dat laatste doe ik trouwens nooit. Trailers vind ik veelal mislukte pogingen de film samen te vatten zonder teveel bloot te geven. Meestal zie je de beste scènes al, maar dan zonder strekking. Dat laat ik graag aan mij voorbij gaan, het maakt de filmervaring er niet spannender op.
Tijdens de eerste beelden van de film wordt mijn zicht belemmerd door twee vrouwen die het nodig vinden om in het donker hun plaatsen te vinden in mijn rij. Een gruwelijke daad. Lees verder
The Wolf of Wallstreet (Martin Scorsese) -> Drie uur waard
Nadat ik het Popcorn Panel* van het Parool gelezen had, was ik op het ergste voorbereid. Deze film zou te lang duren. Alles zou halverwege al verteld zijn. Nu ben ik iemand die vaak op ongeveer 66 procent het wel gezien heeft en het laatste deel dan met pijn en moeite wegkijkt. Dus was ik om mijzelf in bescherming te nemen in het gangpad gaan zitten. Meer voor het vrije gevoel. Bleek niet nodig te zijn.
Lees verder
The Lunchbox (Ritesh Batra) -> Onverwacht goed
Ik kan hier kort over zijn. Dit verhaal is eenvoudig, maar totaal niet saai om naar te kijken. De spanningsboog is perfect toegepast. Het beschrijft een liefdesverhaal en daarbij is gekozen voor een hele alternatieve manier. Ik weet niet hoe een inwoner van India naar deze film kijkt, omdat ik als Nederlander de typische Indiase cultuur al bijzonder vind om naar te kijken, maar ik geloof erin dat andere mensen deze film ook goed vinden. Het is ook niet zonder reden dat deze film al een tijd in de bioscopen van Amsterdam draait.
Aanrader voor als je een mooie, vriendelijke film over liefde wilt kijken.
Klik hier voor de IMDb-pagina.