Ik ben normaal niet zo fan van het genre human interest, een van de personages (Martin Sixsmith) heeft hier ook last van, maar deze keer kan ik het echt waarderen. Ik ga naar Philomena zonder een filmbeschrijving of trailer te hebben bekeken. Dat laatste doe ik trouwens nooit. Trailers vind ik veelal mislukte pogingen de film samen te vatten zonder teveel bloot te geven. Meestal zie je de beste scènes al, maar dan zonder strekking. Dat laat ik graag aan mij voorbij gaan, het maakt de filmervaring er niet spannender op.

Tijdens de eerste beelden van de film wordt mijn zicht belemmerd door twee vrouwen die het nodig vinden om in het donker hun plaatsen te vinden in mijn rij. Een gruwelijke daad. Zodra ik kan kijken naar de film zie ik dat dit een Britse productie is. Een plus. Martin Sixsmith (Steve Coogan) blijkt een grappig personage te zijn. Plus twee. Ik kan achterover hangen.

Deze film gaat over het strenge geloof waarmee de Ierse vrouw Philomena (Judi Dench) opgroeit. De manier waarop zij aan nonnen antwoorden moet geven op zeer persoonlijke vragen komt mij niet onbekend voor. Het herinnert mij aan mijn eigen jeugd waarin mij dit soort vragen ook werden gesteld. Geen goede herinnering. Voor Philomena ook niet, maar toch accepteert ze het. De indoctrinatie van het thema zonde is groot.

Vlak daarna volgt een scène die zo pijnlijk is dat ik tranen in mijn ogen krijg. Dat gebeurt me niet vaak. Philomena verliest op dit moment haar kind. Binnen het half uur is er een tweede scène die dit met me doet. Daarnaast zijn er nog een paar scènes die me kippenvel bezorgen.

Wat zo goed is aan deze film, is dat het waargebeurd is. The New York Times heeft er een mooi artikel aan gewijd waarin je meer over de achtergrond kunt lezen. Wel raad ik je aan dat te doen nadat je de film bekeken hebt. Ben je katholiek, dan vast een waarschuwing: de katholieke kerk komt er niet zo goed vanaf in deze film.

De combinatie van het enigszins wereldvreemde karakter van Philomena, de scherpe opmerkingen van Martin en het verhaal, dat zelfs mensen die niet van drama houden – ik dus – aanspreekt, maakt dit tot een heel mooie productie.

Beste quote van Philomena: “Their loss is my gain”.

Klik hier voor het artikel in The New York Times.
Klik hier voor de IMDb-pagina van deze film.