L’odyssée leek me een mooie visuele film. Mijn verwachting kwam redelijk overeen met de werkelijkheid. In L’odyssée zie je – hoe kan het ook anders – veel oceaan, vissen en wat mooie natuur. Dit biografische verhaal over de Franse Jacques-Yves Cousteau – oceaanonderzoeker, avonturier en filmmaker – gaat over wie hij als persoon was in zijn privé-leven. Waar toch wat drama en moeilijkheden in voorbijkomen.
Lees verder
Gek en dan nog gekker: dat is Poesía sin fin. Persoonlijk houd ik van over-the-top. Toch dacht ik aanvankelijk: ‘Dit gaat me te ver’. Gelukkig ben ik niet afgehaakt met kijken, want hoewel het verhaal of het vertrouwen dat er een verhaal gaat komen de eerste minuten ontbreekt, ontstaat dit zodra je de film wat tijd geeft. En dan kun je er ineens de charme en humor van inzien. Want het zit toch wel geniaal in elkaar. Lees verder
Sins of the Mother is zo’n film op de scheidslijn van slecht. Ik kan me voorstellen dat sommigen dit een B-film vinden, en dat is het ergens ook wel een beetje. Zeker de manier waarop de dialogen gevoerd worden is in het begin een beetje wennen, en niet supersterk geacteerd. Toch vond ik Sins of the Mother een hele mooie film. Doordat het een intiem verhaal is over de verstoorde band tussen een moeder en dochter.
Lees verder
Divines gaat over Dounia (Oulaya Amamra), een stoer meisje uit een hele arme wijk aan de rand van Parijs. Haar leven is niet wat ze er van verwachtte met haar labiele moeder die steeds weer met een andere man gaat, en waardoor Dounia door anderen een bastaard wordt genoemd. Op school is ze daarom een rebel, en op straat ook. Haar leven wordt steeds heftiger.
Lees verder
Naar The Reader was ik, sinds ik er een keer over gelezen had, benieuwd. En niet onterecht. De film is alleen een stuk minder onschuldig en eenvoudig dan je aanvankelijk verwacht. Ja, in het begin gaat het over een jongen die een vrouw voorleest en de twee komen elkaar jaren later weer tegen. Maar dit dekt niet de lading. Het tweede deel van de film krijgt namelijk een andere intensiteit en complexiteit, die voortduurt tot het eind.
Deze documentaire begon ik te kijken vanuit mijn interesse voor mode, maar zonder veel achtergrondinformatie over Jeremy Scott. Ik had geen idee of ik hem een interessant persoon zou vinden. Inmiddels weet ik dat hij een doorzetter is die zich van niemand wat aantrekt, wat ik wel kan waarderen. Daarnaast heeft deze ontwerper Moschino nieuw leven ingeblazen en dat is een unieke prestatie voor een merk dat provoceert op een stijlvolle manier.
Lees verder
The Salesman is een film waar ik spontaan in belandde. De enige reden die ik daarvoor had was dat het over theatermakers zou gaan. Eenmaal in de bioscoopstoelen las ik pas de beschrijving van de film en werd het woord theatermakers niet genoemd. Het bleek over een dakloos geworden Iraans echtpaar te gaan wiens leven op de kop wordt gezet door een prostituee. Verwarrend. En dan nog de opmerkelijke titel ‘The Salesman’. Wat zou het me nou brengen? Lees verder
Vaak vind ik documentaires logischerwijs interessant, maar dit keer geldt dat voor de speelfilm Frantz. De film was een beetje een gokje, omdat ik niet erg houd van dramafilms, maar het feit dat François Ozon ook de maker is van Swimming Pool en Jeune & Jolie, wekte mijn interesse. Lees verder
Out of Love is een indrukwekkende Nederlandse productie over de relatie tussen Nikolai (Danil Vorobyov) en Varya (Naomi Velissariou). Pas na het eerste kwartier merk je dat de film zich in Nederland afspeelt. Tot die tijd valt dat niet echt op doordat de twee alleen Engels met elkaar praten en je geen typische beelden van weilanden, Utrecht, of Amsterdam ziet.
Lees verder
Ze moet de droom zijn van iedere winkelier, zo dol als Iris Apfel (1921) is op het kopen van spullen. Daarnaast is ze de meest kleurrijke bejaarde op Aarde. Deze documentaire gaat over de vrouw met de accessoires, en de appartementen vol kledingrekken.
Lees verder
Dutch
English
French
German
Italian
Japanese
Spanish