Boyz n the Hood: intens

Jaar: 1991
Regisseur: John Singleton

Deze film had ik een tijd geleden grotendeels gezien, en heb ik nu volledig bekeken. Boyz n the Hood volgt de jeugd van drie jongens in een achterbuurt in Los Angeles. De rode draad is duidelijk: het is moeilijk om in een criminele en weinig inspirerende leefomgeving op het rechte pad te blijven, en wat van je leven te maken. Lees verder

Miracle on 34th Street: kwaliteit

Jaar: 1947
Regisseur: George Seaton

Oké, het is een zwart-wit film en van andere tijden, maar Miracle on 34th Street doet niet onder voor een hedendaagse kerstfilm. Neem een origineel verhaal, goede acteurs, een beetje humor en een beetje romantiek; en je hebt een gezellige kerstfilm. Deze klassieker staat bij mij direct in mijn kerstfilm-top-vijf.
Lees verder

Bon Dieu: komisch

Jaar: 2014
Regisseur: Philippe de Chauveron

Franse films kan ik vaak wel waarderen, en ook Bon Dieu! is erg komisch. Het katholieke echtpaar Claude (Christian Clavier) en Marie (Chantal Lauby) met vijf dochters, ziet in korte tijd drie van hun dochters trouwen met mannen waar ze niet erg content mee zijn. 
Lees verder

Carrie Pilby: niet zo normaal

Jaar: 2016
Regisseur: Susan Johnson

Door een overdaad aan opties om te kijken, weet ik soms niet meer te kiezen. Soms zoek ik een bepaald genre film, een bepaalde sfeer. Carrie Pilby kwam voor mij op het perfecte moment. Een niet zo normaal hoog-intelligent meisje (Bel Powley), dat gesprekken voert met haar therapeut en zich probeert open te stellen voor de wereld. Precies waar ik zin in had.
Lees verder

C’est la Vie: joviaal

Jaar: 2017
Regisseur: Olivier Nakache,  Eric Toledano

Bruiloften organiseren is een baan, daar weet Max (Jean-Pierre Bacri) alles van. Tenenkrommend en wel. In C’est la Vie zie je hoe de organisatie van een grote bruiloft verloopt, vol emoties, verlangens, herinneringen, mislukkingen en ego’s.  Lees verder

Mon Oncle: huiselijk

Jaar: 1958
Regisseur: Jacques Tati

Dit is volgens mij de bekendste Tati-film, maar ondanks dat had ik Mon Oncle nog nooit gezien. In deze eerste kleurenfilm van Jacques Tati is Monsieur Hulot de ongeorganiseerde, laconieke oom van zijn rijke neefje Gerard (Alain Bécourt)
Lees verder

Playtime

Playtime: charmant

Jaar: 1967
Regisseur: Jacques Tati

Van deze film heb ik zin gekregen om voortaan in mantelpakjes, (nep-) bontjassen, op naaldhakjes en met hoedjes op door het leven te gaan. Tamelijk geweldig, zo elegant als álle vrouwen in Playtime gekleed zijn. 
Lees verder

Soof: vriendelijk

Jaar: 2013
Regisseur: Antoinette Beumer

Omdat op het Nederlands Film Festival Soof 2 in première gaat, besloot ik om Soof te kijken. Mijn verwachting van beide films was laag, maar dat Soof 2 meedingt voor een Gouden Kalf liet mij geloven dat in deze filmserie wat goeds te ontdekken valt. 
Lees verder