Misschien moet ik me schamen, maar ik kende schrijver Etgar Keret nog niet toen ik deze documentaire bezocht in De Balie. Ik had hem even gegoogled – zoals dat tegenwoordig gaat – maar besloot toch om eerst te kijken of ik geboeid zou raken door de film. Dan kon ik na afloop altijd nog zijn boeken gaan lezen. Maar hé, zijn werk is uitermate goed! En dat is direct ook het leuke aan deze film: je ziet niet alleen wie Etgar Keret is, je leert meteen zijn verhalen kennen.
Lees verder
Voorafgaand aan The Big Sick had ik me niet verdiept in deze film. De filmzaal binnenlopend had ik daarom geen idee of ik een goede film kon verwachten, ik wist alleen dat al mijn vrienden het wilden zien. “Was dit nou een romantische comedy?” Controleerde ik bij mijn gezelschap, want zoiets kon ik me vaag herinneren. “Ja,” was het antwoord. Twee uur uur later wist ik het zeker: dit is een behoorlijke comedy ja. Lees verder
Les amours imaginaires leek me een interessante artistieke film, en wat blijkt? Dat is het ook. Deze coming-of-age-achtige film gaat over drie vrienden met onuitgesproken seksuele verlangens: een driehoeksverhouding. Gegoten in een artistiek jasje. Dit is een zeer geschikte gaypride-film.
Lees verder
Het Ijslandse woord Innsaei heeft meerdere betekenissen: het staat voor intuïtie, maar ook voor ‘de zee van binnen’ en ‘om van binnen te zien’. Deze documentaire is erg geschikt voor iedereen die toe is aan een lesje psychologie. Lees verder
L’amant Double leek me toen ik de filmposter zag, direct een interessante, artistieke film. Zeker met het besef dat deze door François Ozon gemaakt is (de maker van onder andere Swimming Pool en Frantz). De expat-night in Cinecenter, met de film vertoond in twee zalen, liet ik daarom niet aan mezelf voorbijgaan. En terecht, deze thriller is enger dan de horrorfilms die ik de afgelopen jaren zag.
Lees verder
De wat duister ogende film Wakefield, over een man die zijn vrouw verlaat, is een stuk grappiger dan je denkt. Het plot is geniaal gevonden. Hoofdpersoon Howard Wakefield (Bryan Cranston) voelt zich een kat in een nauw door zijn burgerlijke bestaan en laat daarom op zijn eigen unieke manier, alle comfort even voor wat het is. Door niet terug te deinzen voor een primitief leven, ziet hij zijn mannelijke onafhankelijkheid terugkomen. Lees verder
Van deze onopvallende niet-commerciële film had ik geen verwachtingen, enkel goede hoop. Dit pakte goed uit, want Pop Aye verraste mij in positieve zin. Bereid je voor op een schattige olifant-film.
Lees verder
De Bat-grot raakt nooit helemaal uit de mode, is het niet? Ik wilde deze Batman-film uit 1966 wel een kans geven. Naast humoristische woordkeuzes en komische dialogen, brengt Batman: The Movie meer om van te genieten. Lees verder
Over spannende films gesproken, deze Scorsese uit 1991 voldoet daar wel aan. We duiken de Hollywood-studio in en komen er modderig en bebloed weer uit.
Lees verder
Een typisch Frans drama, dat is Sage Femme. Een film met een bepaalde gecultiveerde alledaagsheid, zoals ze het in andere landen niet kunnen maken. Verloskundige Claire (Catherine Frot) ziet na ongeveer 35 jaar Béatrice (Catherine Deneuve) – de ex-geliefde van haar vader – weer terug. Een vrouw die op dat moment als een moeder voor de toen tiener Claire diende en er plotseling vandoor ging. Met Béatrice haar komst worden oude wonden weer opengehaald.
Lees verder
Dutch
English
French
German
Italian
Japanese
Spanish