Transgender in de film, en in het eggie, dat is hoofdrolspeler Marina (Daniela Vega) in Una Mujer Fantástica. Dit schijnt dus een fantastische vrouw te zijn. En daar heeft de Chileense filmmaker wel een punt: Marina moet zich namelijk verweren tegen een harde wereld en doet dit met verve. Lees verder
Dit is typisch een voorbeeld van een film waarin de hoofdpersoon een verandering ondergaat. Zo’n ideaal voor elk filmscript, dat je in vele films toch niet echt ziet. In Edge of Seventeen dus wel en bovenal op een geloofwaardige manier. Lees verder
Echt iets voor de elite, deze film. Even lekker intellectueel doen. The Only Living Boy in New York, was precies zo leuk als ik verwachtte. Een film over slimme en minder slimme schrijvers in New York. En hun verknipte levens.
Lees verder
De korte documentaire Veils Uncovered, zag ik gisteren tijdens een speciale avond in Kriterion. De documentairemaakster Noura Kevorkian onderzoekt hierin het onderwerp seksualiteit bij vrouwen in Damascus. Deze vrouwen gaan gesluierd in burka over straat, maar hebben ook een onverwacht wilde kant. Ik vond het erg interessant om te zien. Lees verder
Met lage verwachtingen kom je een heel eind bij het kijken van een film zoals Viceroy’s House. Niet dat de film slecht is, maar het zit een beetje tussen goed en slecht in. Interessant eraan is dat het best wel politiek is. Je leert wat over de geschiedenis van India.
Lees verder
Een varkensslachting samen met je vrienden, een mes in je zij, een handje eraf gehakt: het is allemaal heel normaal in het New York van de negentiende eeuw. Om je te wapenen tegen misdaad, is het handig om jezelf aan te sluiten bij een bende. Zodat je vervolgens doelgericht de vijand te lijf kan. Dit is in het kort: Gangs of New York.
Lees verder
Les amours imaginaires leek me een interessante artistieke film, en wat blijkt? Dat is het ook. Deze coming-of-age-achtige film gaat over drie vrienden met onuitgesproken seksuele verlangens: een driehoeksverhouding. Gegoten in een artistiek jasje. Dit is een zeer geschikte gaypride-film.
Lees verder
Jesse Eisenberg en Kristen Steward schitteren in deze science-fictionfilm als een stelletje: nietsnut en amateur striptekenaar Mike Howell en de meer succesvolle rockchick Phoebe Larson. Ze maken samen van alles mee. Beginnende bij Mike die een onheilspellende mededeling krijgt van een onbekende vrouw, terwijl hij aan het werk is in de supermarkt. Lees verder
Als ik Diane Lane zie, moet ik denken aan Under the Tuscan Sun, wat ik een vermakelijke B-film vond over een vrouw in Italië. Nu ik haar weer in Paris Can Wait zie, moet ik concluderen dat er iets is in haar acteerstijl, dat op mij kunstmatig en overdreven overkomt. Niet dat het vervelend is om films met haar te kijken, maar haar personages lijken voor mij steeds net niet helemaal realistisch.
Lees verder
Dertiger Jean (Pio Marmaï) keert na tien jaar in het buitenland weer terug naar het familiebedrijf van zijn vader in de Bourgogne. Zijn vader is ernstig ziek, en een man met wie hij een niet al te beste band heeft. Door Jean zijn terugkeer, ontstaat er tussen hem en zijn zusje en broertje een nieuwe dynamiek. Lees verder