Jaar: 2018
Regisseur: Francesco Patierno

Net als de rest van de wereld had ik weleens wat gehoord over het criminele verleden en heden van Napels. Fascinerend op zich, dus ik wilde er wel meer van weten. Vandaar dat ik, in al mijn nieuwsgierigheid Camorra ging kijken tijdens IDFA. Een verlaat Ongevraagd Filmadvies.

Archiefbeelden

‘Camorra’ is de naam van de Napolitaanse maffia. Daarmee begint de film al met een goed uitgangspunt. Wat ik niet goed wist is dat de documentaire dan wel in 2018 is uitgekomen, maar dat het archiefbeelden zijn, niets actueels. Je ziet de stad tussen de jaren zestig en jaren negentig van de vorige eeuw. Dat geeft ook letterlijk een oud gevoel, wat ik iets minder interessant vond om naar te kijken.

Op scooters

Anderzijds wát je ziet is dan wel weer boeiend. Kleine jongetjes op scooters die al op stelen uitgaan. Arme verlate steden. Een voice-over die praat over de slechte arbeidsomstandigheden in Napels en de zwarte markt waar men werkt alsof het een legale baan is. Een ruige stad, met een ruige sfeer.

Stelen

Ergens komt een interview met een minderjarig kind voorbij, iets van acht of negen jaar oud, net terug uit de gevangenis. Hij had een auto gestolen. De interviewer vraagt of hij nu begrijpt dat stelen slecht is. Hij zegt: “Nee, ik ben direct terug uit de gevangenis weer begonnen.” Waarom niet? Wil de interviewer weten. “Omdat me niets slechts is overkomen daar,” is het antwoord.

Sfeerbeeld

Er zit niet een groots verhaal in Camorra, de beelden bij elkaar laten wel zien hoe het er aan toegaat, hoe de maffia te werk gaat en hoe men kijkt naar criminaliteit. Dat had ik niet willen missen, hoewel het ook een deprimerend verhaal is in bepaalde zin. Het is een stad die zijn eigen problemen niet weet op te lossen. En misschien ook niet wil.

Conclusie

Fascinerende film over Italiaanse armoede, maffia en criminaliteit in de stad die er beroemd om is. Aanrader als je hier interesse in hebt.

IMDb naar Camorra.