Jaar: 2018
Regisseur: Irene Lusztig

Vrouwen die lezersbrieven uit de jaren zeventig voorlezen, gestuurd aan Amerika’s eerste feministische magazine ‘Ms.’? Dat sprak me wel aan.  

Conservatief

Eenmaal kijkende naar Yours in Sisterhood, blijkt dat dit tijdschrift – ik kende het niet – een stuk conservatiever is dan je op het eerste gezicht verwacht. Vele, vrijwel alle voorgelezen brieven zijn niet gepubliceerd in het tijdschrift, en daar zitten juist best prikkelende tussen. Jammer, voor een zichzelf feministisch noemend magazine.

Zusterschap

De documentaire beslaat enkel en alleen vrouwen (of meisjes) die een brief voorlezen, soms hun eigen brief, maar meestal die van iemand anders, met wie ze zich op een bepaalde manier verbonden voelen. Zo is er een mooi gedicht over zusterschap tussen vrouwen, voorgelezen door het meisje op de foto, dat op dat moment even oud is als de oorspronkelijke schrijfster van de brief.

Eentonig

Het nadeel aan de opzet van de film is dat ik drie kwartier lang genoot van interessante en boeiende verhalen, maar me daarna niet meer goed kon concentreren op de film. Het wordt op den duur eentonig, als er niet een ander soort scène tussendoor komt en de verhalen op een bepaalde manier toch met elkaar overeenkomen. Ik vond het teveel worden en ik was niet de enige in de zaal.

Conclusie

Als de regisseur zich had gehouden aan de algemeen geldende filmtechnieken om kijkers een prettige kijkervaring te bieden, dan was Yours in Sisterhood een supergoede documentaire geweest, want het concept ervan vind ik erg leuk. Het is het nét niet, maar voor de eerste vijfenveertig minuten vind ik het kijken wel de moeite waard.

Yours in Sisterhood op IDFA.

IMDb naar Yours in Sisterhood.