Jaar: 2017
Regisseur: Craig Gillespie
Eindelijk zag ik afgelopen week I, Tonya. Met de lente om ons heen is deze schaatsfilm alweer wat passé, maar ik was benieuwd naar dit biografische verhaal over Amerikaanse kunstschaatsster Tonya Harding, die in de jaren negentig levenslang werd geschorst door een schandaal. Bovendien scheen dit een ‘Lily-film’ te zijn.
Afwijzing en drama
Ik heb me wel vermaakt, dus misschien is het inderdaad een Lily-film. Hoewel het leven van Tonya (Margot Robbie) een aaneenschakeling van afwijzing en drama is. Zelf is ze desondanks wel een opgewekt karakter, verre van een zwakke vrouw.
Drievoudige axels
Want schaatsen is haar passie en hierin is ze erg gedreven, al vanaf peuterleeftijd. Maar hoeveel drievoudige axels ze ook draait tijdens wedstrijden, juryleden blijven haar prestaties negeren. Ook ondanks het feit dat ze de eerste vrouwelijke schaatsster is die deze sprong onder de knie heeft.
Destructief
Tegelijk met de vertelling van het verhaal, laat de film een destructieve moeder-dochterrelatie zien. Het slechte voorbeeld dat moeder LaVona (Allison Janney) geeft met kille omgangsvormen, roken en mishandeling, wordt bijna volledig herhaald in het karakter en leven van Tonya. Bovendien kijk je bij die moeder-dochterband steeds naar het spanningsveld tussen liefde en haat. Janney won er een Oscar mee dit jaar, voor beste vrouwelijke bijrol.
Schrijnend
Voorafgaand aan de film vertelde een Amerikaanse vriendin hoe het schandaal rondom Tonya Harding destijds indruk op haar maakte en hoe verkeerd het verhaal werd neergezet in de pers. Eenmaal bekeken, vind ik de levenslange schorsing erg schrijnend. Ik vind zo’n straf eigenlijk moreel niet verantwoord in de topsport. Je ontneemt er mensen hun grootste passie mee.
Concluderend
Koude omgangsvormen kenmerken I, Tonya. Het is dus niet alleen koud op het ijs. Het is ook koud in de harten van Tonya, haar vriend Jeff (Sebastian Stan), moeder en de jury. Of ik de film aanraad? Zeker wel, de film is meeslepend en vertelt een interessant verhaal.
IMDb naar I, Tonya.
Geen film voor mij. 🙂
Ok Paul 🙂