Jaar: 2008 Regisseur: Woody Allen
Tijdens de eerste minuten van Vicky Christina Barcelona, herinnerde ik me dat ik de film al eens eerder had gezien, lang geleden. Toch bleef ik kijken. Het was opnieuw erg leuk om te zien.
Lees verder
Tag: movie
Ex Libris: New York Public Library: onderhoudend
Jaar: 2017
Regisseur: Frederick Wiseman
Of ik het drieënhalf uur zou volhouden om naar een documentaire over de openbare bibliotheek van New York te kijken, was een vraag die ik mijzelf stelde toen ik in de drukbezette zaal 1 van Eye neerstreek. Zonder pauze dus. Lees verder
Boom for Real: informatief
Jaar: 2017
Regisseur: Sara Driver
Boom for Real: The Late Teenage Years of Jean-Michel Basquiat was mijn eerste documentaire van IDFA 2017. Ik wilde meer weten over Basquiat én over New Yorkse kunst in de jaren zeventig en tachtig. Dat Jim Jarmusch erin voorkomt, was een extra motivatie. Lees verder
Happy End: té dramatisch
Jaar: 2017
Regisseur: Michael Haneke
Vrijdagmiddag in Rialto betekent bejaardenmiddag, zeker met een film over doodgaan. Waar ik pas al kijkende achter kwam. Ik kreeg wel een hint toen ik in de bioscoopstoel zakte: de vrouw achter me praatte over een vriendin die euthanasie zou plegen. De stemming zat er al goed in.
Lees verder
Mon Oncle: huiselijk
Jaar: 1958 Regisseur: Jacques Tati
Dit is volgens mij de bekendste Tati-film, maar ondanks dat had ik Mon Oncle nog nooit gezien. In deze eerste kleurenfilm van Jacques Tati is Monsieur Hulot de ongeorganiseerde, laconieke oom van zijn rijke neefje Gerard (Alain Bécourt).
Lees verder
Playtime: charmant
Jaar: 1967 Regisseur: Jacques Tati
Van deze film heb ik zin gekregen om voortaan in mantelpakjes, (nep-) bontjassen, op naaldhakjes en met hoedjes op door het leven te gaan. Tamelijk geweldig, zo elegant als álle vrouwen in Playtime gekleed zijn.
Lees verder
Kimi no na wa (Your name): symbolisch
Jaar: 2016
Regisseur: Makoto Shinkai
Wat een genot is deze film om naar te kijken. Vooral als je een tijdje geen Japanse films hebt gezien. De authentieke sfeer van een Japanse film blijft ongekend. Je wordt in Kimi no na wa overspoeld door magische krachten, symboliek, romantiek en dromen.
Lees verder
The Snowman: slinks
Jaar: 2017
Regisseur: Tomas Alfredson
Heel veel sneeuwpoppen komen voorbij in deze film, minimaal zeven. Inclusief een platte, op een dak van een auto, die vond ik wel origineel. Toch is de sneeuwpop niet om te lachen. Een sneeuwpop in The Snowman staat symbool voor een gepleegde moord.
Lees verder
Le Fidèle (Racer and the Jailbird): wisselend
Jaar: 2017
Regisseur: Michaël R. Roskam
Deze Frans-Belgische productie met Matthias Schoenaerts and Adèle Exarchopoulos (van La Vie d’Adele), is een aparte kijkervaring. Le Fidèle begint zo cool, dat je een James Bond-gevoel krijgt en met plezier aan het kijken bent. Totdat het tweede deel van de film begint. Lees verder
GASTBLOG / Suspiria: psychologisch horrorspektakel
Jaar: 1977 Regisseur: Dario Argento
De Amerikaanse Suzy gaat naar Duitsland om daar aan een balletacademie te studeren, en komt terecht in een verhaal van moord, mysterie en bovennatuurlijke krachten. Lees verder
Dutch
English
French
German
Italian
Japanese
Spanish