Jaar: 2001 Regisseur: Hayao Miyazaki, Kirk Wise
Hoewel zo bekend en beroemd, deze animé had ik nog nooit gezien. Nu Lab111 weer een leuk zomerprogramma heeft, greep ik mijn kans om Spirited Away te bekijken. Lees verder
Jaar: 2001 Regisseur: Hayao Miyazaki, Kirk Wise
Hoewel zo bekend en beroemd, deze animé had ik nog nooit gezien. Nu Lab111 weer een leuk zomerprogramma heeft, greep ik mijn kans om Spirited Away te bekijken. Lees verder
Jaar: 2011
Regisseur: David Gelb
Een tijdje terug las ik over deze documentaire, nadat ik al eens over de titel had gehoord. De film draaide namelijk op IDFA in 2011. Reden genoeg om Jiro Dreams of Sushi eens aan te klikken op Netflix. Lees verder
Jaar: 1951
Regisseur: Yasujirô Ozu
Al vaak had ik over de films van Ozu gehoord, maar nog nooit had ik er één gekeken. Dus besloot ik laatst om al zijn bekende films te gaan kijken. Early Summer vond ik een mooie toepasselijke om mee te beginnen.
Lees verder
Jaar: 2017
Regisseur: Atsuko Hirayanagi
Vorige week zag ik ‘Oh Lucy!’, een film waar ik voorafgaand van verwachtte dat het grappig zou zijn. Zoals het vaak gaat met verwachtingen: ze komen niet uit. Oh Lucy! is namelijk toch best een serieuze film, ondanks de komische momenten. Lees verder
Jaar: 2010
Regisseur: Hiromasa Yonebayashi
Van alle Ghibli’s die ik heb gezien, vind ik deze – Japanse naam Kari-gurashi no Arietti – tot nu toe de meest grappige en schattige. Lees verder
Jaar: 2017 Regisseur: Koki Shigeno
Werkelijk fantastisch, zoals de ramen noodles centraal staan in deze IDFA documentaire. Met humor en gevoel voor drama, wordt er in Ramen Heads gesproken over de kunst van de perfecte noodle in Japan. Lees verder
Jaar: 2016
Regisseur: Makoto Shinkai
Wat een genot is deze film om naar te kijken. Vooral als je een tijdje geen Japanse films hebt gezien. De authentieke sfeer van een Japanse film blijft ongekend. Je wordt in Kimi no na wa overspoeld door magische krachten, symboliek, romantiek en dromen.
Lees verder
Direct na de start van Ghost in the Shell realiseerde ik me dat dit een intense en onstuimige film is. Een stuk minder normaal dan ik me had voorgesteld. Het is allesbehalve normaal. Je wordt ingekapseld in een nieuw soort wereld: de wereld van de robots en technologie. Het Japan van de toekomst, volgens deze remake van de gelijknamige animatie uit 1995 (die ik niet gezien heb). Niet een superrelaxt filmpje om bij achterover te hangen.
Lees verder
Harmonium is een prachtige Japanse film, met schokkende gebeurtenissen. Hoewel het een dramafilm is met een serieus onderwerp, ligt dit er niet teveel bovenop. Je kunt ook af en toe lachen.
Lees verder
Deze nieuwe film van Martin Scorsese is een knap staaltje werk. Ga er wel even goed voor zitten, want het verhaal is pas na een kleine drie uur afgelopen.
Lees verder