Jaar: 2019 Regisseur: Xavier Dolan
Ingewikkelde liefde, dat is waar het in Matthias et Maxime om draait. Ik zag deze film, waarin de regisseur wederom zelf meespeelt, alweer een behoorlijke tijd geleden, toen deze in de bioscoop draaide. Maar films van Xavier Dolan wil je gewoon niet missen.
Jaar: 2019 Regisseur: Levan Akin
Als je Call me by your name kon waarderen, doe je dat eveneens bij deze film. Het is de Georgische variatie erop. Maar net origineel genoeg om het geen replica te noemen. Lees verder
Jaar: 2018 Regisseur: Myriam Aziza
De rating voor deze Franse film op IMDb is belachelijk laag – een 5.2 – maar toch nam ik de gok, aangezien het een filmhuisfilmerige uitstraling heeft. Zowaar nog een zeer geschikte, alternatieve Valentijnsdag-film ook. Lees verder
Jaar: 1991 Regisseur: Gus van Sant
Gek genoeg zijn de bekendste films van Gus van Sant me altijd ontglipt. Door Lab111 die afgelopen zomer deze selectie vertoonde, werd ik herinnerd aan dit feit. In de zomer ontglipten mij de films wederom, maar deze winterperiode zag ik eindelijk een kans om My Own Private Idaho eens uit te checken. In Rialto deze keer.
Lees verder
Jaar: 2018
Regisseur: Andrew Fleming
Deze wederom gay-movie is een stuk opgetogener dan Disobedience. En dat was voor mij dan ook een verplicht nummertje na het zien van de trailer. Ik zat te wachten op humor en luchtigheid.
Lees verder
Jaar: 2017
Regisseur: Sebastián Lelio
Een perfect geschikte film zo vlak voor de Gay Pride, deze verboden liefde binnen een orthodox Joodse gemeenschap. Want fysiek contact tussen twee vrouwen moet in deze sociale kring natuurlijk bestraft worden. Lees verder
Jaar: 2009 Regisseur: Xavier Dolan
Ik was al geïntrigeerd door het autobiografische verhaal van deze film – namelijk Xavier Dolan’s moeizame relatie met zijn moeder – maar ik ben ook geintirigeerd door de film zelf. Opnieuw zie ik een knap staaltje werk uit de hand van Dolan. Lees verder
Jaar: 2017
Regisseur: Luca Guadagnino
Abrikozensap, gepelde eitjes en vers gevangen vis. Boeken lezen in de schaduw, fietstochten die nergens naar leiden en zwemmen als je er zin in hebt: Call me by your name toont de ontspannen zomer van een Amerikaans-Italiaanse Joodse familie in het noorden van Italië. Muzikaal begeleid door het prachtige pianospel van de zeventienjarige hoofdpersoon Elio (Timothée Chalamet). Lees verder
Les amours imaginaires leek me een interessante artistieke film, en wat blijkt? Dat is het ook. Deze coming-of-age-achtige film gaat over drie vrienden met onuitgesproken seksuele verlangens: een driehoeksverhouding. Gegoten in een artistiek jasje. Dit is een zeer geschikte gaypride-film.
Lees verder
Deze Ierse film heeft een hele intelligente titel maar is toch nog best goed. De knappe duivel beschrijft de kostschooltijd van een atypisch figuur: Ned (Fionn O’Shea). Roodgeverfd haar, houdt van oude muziek, is homo en wordt omringd door alfa-mannen die enkel en alleen geïnteresseerd zijn in rugby. Een zware last voor deze zestienjarige die liever ontsnapt aan zijn laatste verplichte schooljaren.
Lees verder
Dutch
English
French
German
Italian
Japanese
Spanish