Jaar: 1958 Regisseur: Jacques Tati
Dit is volgens mij de bekendste Tati-film, maar ondanks dat had ik Mon Oncle nog nooit gezien. In deze eerste kleurenfilm van Jacques Tati is Monsieur Hulot de ongeorganiseerde, laconieke oom van zijn rijke neefje Gerard (Alain Bécourt).
Lees verder
Jaar: 2016
Regisseur: Makoto Shinkai
Wat een genot is deze film om naar te kijken. Vooral als je een tijdje geen Japanse films hebt gezien. De authentieke sfeer van een Japanse film blijft ongekend. Je wordt in Kimi no na wa overspoeld door magische krachten, symboliek, romantiek en dromen.
Lees verder
Jaar: 2017
Regisseur: Mike White
Ook Brad’s Status heeft een slechte reputatie, en net als bij Du Forsvinder deel ik die mening niet. Brad (Ben Stiller) zit middenin een midlifecrisis. Hij voelt zich mislukt, terwijl zijn zelfverzekerde zoon Troy (Austin Abrams) nog aan het begin staat van zijn leven en klaar is om te gaan studeren. Iets wat Brad bijna jaloers maakt.
Lees verder
Jaar: 2017
Regisseur: Stephen Frears
Koningin Victoria (Judi Dench) is een verveelde majesteit. Abdul (Ali Fazal) is een ambitieuze Indiase knecht. Deze combinatie blijkt verrassend goed te werken. Lees verder
Misschien moet ik me schamen, maar ik kende schrijver Etgar Keret nog niet toen ik deze documentaire bezocht in De Balie. Ik had hem even gegoogled – zoals dat tegenwoordig gaat – maar besloot toch om eerst te kijken of ik geboeid zou raken door de film. Dan kon ik na afloop altijd nog zijn boeken gaan lezen. Maar hé, zijn werk is uitermate goed! En dat is direct ook het leuke aan deze film: je ziet niet alleen wie Etgar Keret is, je leert meteen zijn verhalen kennen.
Lees verder
Voorafgaand aan The Big Sick had ik me niet verdiept in deze film. De filmzaal binnenlopend had ik daarom geen idee of ik een goede film kon verwachten, ik wist alleen dat al mijn vrienden het wilden zien. “Was dit nou een romantische comedy?” Controleerde ik bij mijn gezelschap, want zoiets kon ik me vaag herinneren. “Ja,” was het antwoord. Twee uur uur later wist ik het zeker: dit is een behoorlijke comedy ja. Lees verder
Het Ijslandse woord Innsaei heeft meerdere betekenissen: het staat voor intuïtie, maar ook voor ‘de zee van binnen’ en ‘om van binnen te zien’. Deze documentaire is erg geschikt voor iedereen die toe is aan een lesje psychologie. Lees verder
L’amant Double leek me toen ik de filmposter zag, direct een interessante, artistieke film. Zeker met het besef dat deze door François Ozon gemaakt is (de maker van onder andere Swimming Pool en Frantz). De expat-night in Cinecenter, met de film vertoond in twee zalen, liet ik daarom niet aan mezelf voorbijgaan. En terecht, deze thriller is enger dan de horrorfilms die ik de afgelopen jaren zag.
Lees verder
De wat duister ogende film Wakefield, over een man die zijn vrouw verlaat, is een stuk grappiger dan je denkt. Het plot is geniaal gevonden. Hoofdpersoon Howard Wakefield (Bryan Cranston) voelt zich een kat in een nauw door zijn burgerlijke bestaan en laat daarom op zijn eigen unieke manier, alle comfort even voor wat het is. Door niet terug te deinzen voor een primitief leven, ziet hij zijn mannelijke onafhankelijkheid terugkomen. Lees verder
Van deze onopvallende niet-commerciële film had ik geen verwachtingen, enkel goede hoop. Dit pakte goed uit, want Pop Aye verraste mij in positieve zin. Bereid je voor op een schattige olifant-film.
Lees verder