Boyz n the Hood: intens

Jaar: 1991
Regisseur: John Singleton

Deze film had ik een tijd geleden grotendeels gezien, en heb ik nu volledig bekeken. Boyz n the Hood volgt de jeugd van drie jongens in een achterbuurt in Los Angeles. De rode draad is duidelijk: het is moeilijk om in een criminele en weinig inspirerende leefomgeving op het rechte pad te blijven, en wat van je leven te maken. Lees verder

Miracle on 34th Street: kwaliteit

Jaar: 1947
Regisseur: George Seaton

Oké, het is een zwart-wit film en van andere tijden, maar Miracle on 34th Street doet niet onder voor een hedendaagse kerstfilm. Neem een origineel verhaal, goede acteurs, een beetje humor en een beetje romantiek; en je hebt een gezellige kerstfilm. Deze klassieker staat bij mij direct in mijn kerstfilm-top-vijf.
Lees verder

Carrie Pilby: niet zo normaal

Jaar: 2016
Regisseur: Susan Johnson

Door een overdaad aan opties om te kijken, weet ik soms niet meer te kiezen. Soms zoek ik een bepaald genre film, een bepaalde sfeer. Carrie Pilby kwam voor mij op het perfecte moment. Een niet zo normaal hoog-intelligent meisje (Bel Powley), dat gesprekken voert met haar therapeut en zich probeert open te stellen voor de wereld. Precies waar ik zin in had.
Lees verder

Andre Leon Talley

The Gospel According to André: modieus

Jaar: 2017
Regisseur: Kate Novack

André Leon Talley, die je misschien kent van zijn rol als jurylid in America’s Next Top Model, werkte jarenlange als redacteur en chef voor de Amerikaanse Vogue. De 68-jarige Talley valt op door zijn uiterlijk – hoe kan het ook anders als je in de mode werkt – maar blijkt ook erg intelligent, zo leert de documentaire. Hij is een icoon in de modewereld. 
Lees verder

C’est la Vie: joviaal

Jaar: 2017
Regisseur: Olivier Nakache,  Eric Toledano

Bruiloften organiseren is een baan, daar weet Max (Jean-Pierre Bacri) alles van. Tenenkrommend en wel. In C’est la Vie zie je hoe de organisatie van een grote bruiloft verloopt, vol emoties, verlangens, herinneringen, mislukkingen en ego’s.  Lees verder

Happy End: té dramatisch

Jaar: 2017
Regisseur: Michael Haneke

Vrijdagmiddag in Rialto betekent bejaardenmiddag, zeker met een film over doodgaan. Waar ik pas al kijkende achter kwam. Ik kreeg wel een hint toen ik in de bioscoopstoel zakte: de vrouw achter me praatte over een vriendin die euthanasie zou plegen. De stemming zat er al goed in.
Lees verder

Mon Oncle: huiselijk

Jaar: 1958
Regisseur: Jacques Tati

Dit is volgens mij de bekendste Tati-film, maar ondanks dat had ik Mon Oncle nog nooit gezien. In deze eerste kleurenfilm van Jacques Tati is Monsieur Hulot de ongeorganiseerde, laconieke oom van zijn rijke neefje Gerard (Alain Bécourt)
Lees verder