Ok, de voorfilm doet al niet veel spannends vermoeden en wat blijkt: er is ook niets spannends te zien. Dit is niet een film volgens de standaard en het concept van een film. Er is namelijk geen enkele verhaallijn in te herkennen. Je ziet enkel pratende mannen.
Tag: cinema
Zelig (Woody Allen) (1983) -> Fictieve docu
Nadat ik jarenlang van mensen moest horen hoe goed Zelig wel niet was, de film eindelijk gezien. Ik kan begrijpen dat mensen dit een goede film vinden en ik vond het zelf ook wel oké maar niet fantastisch. Het is fictie, gemonteerd als documentaire. Dat vind ik leuk.
A Most Wanted Man (Anton Corbijn) -> Spannend
Ik ben inmiddels over mijn Philip Seymour Hoffman-depressie heen en heb koeltjes naar deze film kunnen kijken, waarin de acteur nog levend te zien is. Zelf straalt hij niet veel vreugde uit in één van zijn laatste films, als het depressieve personage rechercheur Günther Bachmann. Het is de tweede film die ik zie van Anton Corbijn (eerste was Joy Division) en ik ben wederom niet ontevreden.
Lees verder
Gremlins: absurd
Jaar: 1984 Regisseur: Joe Dante
Ooit de Gremlins gezien? Pas tijdens het kijken ontdekte ik dat dit een kerstfilm is. Op zich houd ik wel van kerstfilms en het sneeuwt toch al bijna in Nederland dus zette ik het kijken maar voort. En schrijf ik er nu een Ongevraagd Advies over.
Magic in the moonlight (Woody Allen) -> Niet de allerbeste
Magic in the moonlight is niet de beste creatie van Woody Allen. Colin Firth maakt het draaglijk. Toch zit er in Magic in the moonlight ook iets goeds. Lees verder
L’homme qu’on amait trop (André Téchiné) -> Surrealistisch
Als je deze film overweegt te kijken, houd dan rekening met het volgende.
Catherine Deneuve (Renée Le Roux in de film) is een ervaren actrice en maakt het verhaal als hoofd van het Franse casino La Palais nog wel enigszins sterk, maar het kijkt weg als een soort B-film. Dit komt door de ongepaste muziek onder de scenes en het slechte acteerwerk. Het verhaal is slecht getimed. Vooral in het begin van de film trek je bij de emoties van de personages je wenkbrauw omhoog. Het lijkt niet reëel. Lees verder
Boyhood (Richard Linklater) -> uniek
Wees voorbereid op een lange, lange bioscoopervaring. In Boyhood wordt een jongen 12 jaar lang gefilmd. Een documentaire is het niet, maar doordat dezelfde acteurs de zoon, zus, vader en moeder spelen, doet de film wel aan dit genre denken.
Borders (Jacqueline van Vugt) -> Moeilijk bestaan
Borders is een Nederlandse documentaire waarin Jacqueline van Vugt een aantal landgrenzen filmt, voornamelijk in West-Afrika. Lees verder
Deux jours, une nuit ( Jean-Pierre Dardenne, Luc Dardenne) -> Wanhopige werknemer
In deze film zie je een vrouw (Sandra) in wanhoop die haar baan probeert te redden. Dat is eigenlijk alles wat deze film is.
Ik stoorde me een beetje aan haar houding die veel zwakheid uitstraalt. Ook loopt ze eindeloos in een onderstaand roze shirtje. Klinkt heel oppervlakkig dat ik hier zo’n punt van maak, maar ze had wel iets kunnen aantrekken dat meer bij haar leeftijd past. Met deze kleding lijkt ze zestien.
Sacro GRA (Gianfranco Rosi) -> Niet heel spannend, wel leuk
Sacro GRA wordt veelbelovend gepresenteerd op de website van Cineville maar misschien is dat mijn eigen persoonlijke voorkeur. De foto van de man in badjas trekt me. De overeenkomsten met La Grande Bellezza zijn snel te zien. Niet alleen gaat de documentaire over Rome, de man in badjas doet onverwacht veel denken aan de hoofdpersoon Jep Gambardella (Toni Servillo). Ook Cineville trekt deze vergelijking door de film als volgt te bestempelen: “La grande bellezza, maar dan aan de rand van de Romeinse ringweg. Winnaar van de Gouden Leeuw van Venetië.” Lees verder