Jaar: 2018 Regisseur: Juan Vera
El amor menos pensado, klinkt een stuk avontuurlijker dan ‘An unexpected love’ maar het is even zo onverwacht leuk. Op gure november winteravondjes wil je een film als deze. Lees verder
Tag: aanraders
Long day’s journey into night: symbolisch
Jaar: 2018 Regisseur: Gan Bi
Een man is op zoek naar zijn geliefde van twintig jaar terug. Er is een groen notitieblok. Een herinnering. Een beschreven romance. Een foto. Een appel. Het speelt allemaal een rol in deze dromerige vertelling, die een onderscheiding kreeg op Cannes filmfestival en eerder op IFFR draaide. Lees verder
Green Book: stereotype
Jaar: 2018 Regisseur: Peter Farrelly
Qua uitstraling leek Green Book mij een typisch Amerikaanse film zonder inhoud of originaliteit. Maar het biografische verhaal van een chauffeur die een pianist rondrijdt, leek me anderzijds erg leuk. Zonder hoge verwachtingen, besloot ik om er maar heen te gaan. Lees verder
Capharnaüm: diep
Jaar: 2018 Regisseur: Nadine Labaki
Met Capharnaüm ga je als kijker diep. Diep de Libanese samenleving in, diep de problemen in. Lees verder
Climax: gruwelijk
Jaar: 2018 Regisseur: Gaspar Noé
Bij de herinnering aan Noé’s Love, had ik erg veel zin om Climax te kijken. Ik wist dat het over dansers ging maar overige details waren me bespaard gebleven. En dat is maar goed ook. Lees verder
Une jeunesse Dorée: dionysisch
Jaar: 2019 Regisseur: Eva Ionesco
Mijn enige bezoekje dit jaar aan Internationaal Filmfestival Rotterdam (IFFR) was er één om niet snel te vergeten. Dionysisch, is de perfecte benaming. Nietzsches gronddrift, gekenmerkt door verandering en beweging, vervoering en bandeloosheid. Lees verder
Wild at Heart: wild
Jaar: 1990 Regisseur: David Lynch
Mijn verwachting was dat ik Wild at Heart top zou vinden. Dat blijkt ook zo te zijn. Wat een fantastische film. Direct een favoriet. Het kreeg in 1990 dan ook de Gouden Palm op Cannes Film Festival. Lees verder
My own private Idaho: te gek
Jaar: 1991 Regisseur: Gus van Sant
Gek genoeg zijn de bekendste films van Gus van Sant me altijd ontglipt. Door Lab111 die afgelopen zomer deze selectie vertoonde, werd ik herinnerd aan dit feit. In de zomer ontglipten mij de films wederom, maar deze winterperiode zag ik eindelijk een kans om My Own Private Idaho eens uit te checken. In Rialto deze keer.
Lees verder
Mona Lisa Smile: prachtig
Jaar: 2003 Regisseur: Mike Newell
“Een progressieve docent stimuleert vrouwelijke studenten om meer uit het leven te halen dan alleen trouwen,” las ik op Netflix. Dit sprak me wel aan in Mona Lisa Smile. Bovendien stelt Julia Roberts eigenlijk nooit teleur. Ook deze keer niet. Lees verder
Forgetting Sarah Marshall: grappig
Jaar: 2008 Regisseur: Nicholas Stoller
Typisch zo’n Netflix-film, was mijn eerste gedachte. Zo’n nét niet goede komedie, speciaal voor het Netflix-publiek, wiens eisen minder hoog zijn dan bijvoorbeeld het Cineville-publiek. Maar Jason Segel in de hoofdrol trok me wel en de 7.2 op IMDb gaf hoop. Lees verder
Dutch
English
French
German
Italian
Japanese
Spanish