Dit is een coming of age film uit 2005, die zich afspeelt in de jaren ’60/’70. Dankzij Cineville heb ik deze film gezien tijdens een speciale vertoning. Het verhaal draait om Zachary, die als vierde zoon van zijn ouders afwijkt van de rest. Zijn oudste broer trekt zich van niemand wat aan, een broer is de slimmerik en een andere broer de sportieveling. Zachary kan het met geen van zijn broers goed vinden en ontwikkelt zich daarom alleen. Zijn vader lijkt hem wel te mogen. Als hij op jonge leeftijd echter een vrouwenketting draagt, is zijn vader not amused.
Lees verder
Kingsman: The Secret Service (Matthew Vaughn) -> Hysterisch
Behoefte aan een break in je serieuze leven? Dan is Kingsman: The Secret Service de perfecte film voor je. Overdreven en hysterisch zijn woorden die passen bij deze film. Je wordt doodgegooid met special effects maar mag anderzijds genieten van Samuel L. Jackson en Colin Firth in de hoofdrollen.
Project T/Tomorrowland (Brad Bird) -> Fantasierijk
Ik was me van te voren niet bewust dat dit een Disney-film is. Na enkele minuten kijken, schemert in alles door dat dit inderdaad door Disney gemaakt is. De dromerige sfeer, karakters die over-the-top zijn: je kunt er echt niet omheen.
A Girl Walks Home Alone at Night (Ana Lily Amirpour) -> Bizar & te gek
52 Tuesdays (Sophie Hyde) -> Realistisch
The Dark Horse (James Napier Robertson) -> Slaapverwekkend
In tegenstelling tot alle lovende woorden die ik lees over deze film en de prijzen die de film gewonnen heeft vind ik The Dark Horse niet boeiend. Heel clichématig en zelfs zo saai dat ik hem niet heb afgekeken.
Lees verder
Ex machina (Alex Garland) -> Visueel
Le dernier coup de marteau (Alix Delaporte) -> Puur
Le dernier coup de marteau is een film die voornamelijk draait om de verhoudingen tussen de dertienjarige Victor en zijn (zieke) moeder. Zij leven samen in een caravan. Op een dag ontmoet Victor (Romain Paul) voor het eerst zijn vader Samuel Rovinski (Grégory Gadebois), die voor zijn werk als dirigent tijdelijk in de buurt is.
A Pigeon Sat on a Branch Reflecting on Existence (Roy Andersson) -> Meest rare film
Al een tijd was ik benieuwd naar deze film. Ik verwachtte een kunstzinnig en alternatief verhaal, maar niet zo buitengewoon als de film daadwerkelijk is. En dat is niet persé een compliment. De film is een verzameling van hele vreemde ‘sketches’ zonder samenvloeiende verhaallijn. De ondertoon is treurig, melancholisch.
It Follows (David Robert Mitchell) -> Erg goed voor een horror
It Follows is een film die ik qua genre niet zo snel zou bekijken, maar na het zien van de trailer was mijn interesse toch gewekt. De film lijkt spannend en dat is het ook. Daarnaast is het qua horror-elementen niet zo extreem. Het kijkt meer weg als een enge thriller. Ik kan me voorstellen dat dit voor de horrorliefhebber juist teleurstellend kan zijn.