Gek en dan nog gekker: dat is Poesía sin fin. Persoonlijk houd ik van over-the-top. Toch dacht ik aanvankelijk: ‘Dit gaat me te ver’. Gelukkig ben ik niet afgehaakt met kijken, want hoewel het verhaal of het vertrouwen dat er een verhaal gaat komen de eerste minuten ontbreekt, ontstaat dit zodra je de film wat tijd geeft. En dan kun je er ineens de charme en humor van inzien. Want het zit toch wel geniaal in elkaar. Lees verder
The Violin Teacher (Sérgio Machado) -> Ontroerend
Ik noem deze film ontroerend, maar dat betekent niet dat het een tranendal is en een opeenstapeling van dramatische scenes. Het is meer ontroerend van mooiheid. Violist Laerte (Lázaro Ramos) wil graag bij het grootste orkest van Brazilië spelen, maar heeft faalangst. Noodgedwongen komt hij in een achterstandswijk terecht waar hij jongeren vioolles gaat geven. Dit geeft hem een andere kijk op zijn leven.
Lees verder
Sins of the Mother (Paul A. Kaufman) (2010)-> Persoonlijk
Sins of the Mother is zo’n film op de scheidslijn van slecht. Ik kan me voorstellen dat sommigen dit een B-film vinden, en dat is het ergens ook wel een beetje. Zeker de manier waarop de dialogen gevoerd worden is in het begin een beetje wennen, en niet supersterk geacteerd. Toch vond ik Sins of the Mother een hele mooie film. Doordat het een intiem verhaal is over de verstoorde band tussen een moeder en dochter.
Lees verder
Sneakerheadz (David T. Friendly, Mick Partridge) -> Obsessief
Iedereen die graag wil weten wat een sneakerhead is, of wie dit zijn, kan deze documentaire van Complex Magazine eens bekijken. Een film over een uit een hand gelopen drang naar sneakers, een zich vermenigvuldigende consumentendrang. Een obsessie, of misschien wel een ziekte. Liefde voor sneakers is op zich wel een voorwaarde voor het kijken, anders kom je dit uur en dertien minuten maar moeilijk door. Er komen tenslotte erg veel sneakers voorbij, en er wordt veel over gepraat.
Lees verder
Hartenstraat (Sanne Vogel) (2014) -> Makkelijk
In de categorie makkelijk, voorspelbaar en zoetsappig weet ik er nog wel eentje: deze. Daarnaast zijn de meeste karakters onrealistisch en over-de-top. Wat wil je nog meer? Het speelt zich af in de Negen Straatjes van Amsterdam, voor als je daar over zou twijfelen.
Lees verder
Divines (Houda Benyamina) -> Heftig
Divines gaat over Dounia (Oulaya Amamra), een stoer meisje uit een hele arme wijk aan de rand van Parijs. Haar leven is niet wat ze er van verwachtte met haar labiele moeder die steeds weer met een andere man gaat, en waardoor Dounia door anderen een bastaard wordt genoemd. Op school is ze daarom een rebel, en op straat ook. Haar leven wordt steeds heftiger.
Lees verder
The Reader (Stephen Daldry) (2008) -> Complex verbond
Naar The Reader was ik, sinds ik er een keer over gelezen had, benieuwd. En niet onterecht. De film is alleen een stuk minder onschuldig en eenvoudig dan je aanvankelijk verwacht. Ja, in het begin gaat het over een jongen die een vrouw voorleest en de twee komen elkaar jaren later weer tegen. Maar dit dekt niet de lading. Het tweede deel van de film krijgt namelijk een andere intensiteit en complexiteit, die voortduurt tot het eind.
Jeremy Scott: The People’s Designer (Vlad Yudin) -> Inspirerend
Deze documentaire begon ik te kijken vanuit mijn interesse voor mode, maar zonder veel achtergrondinformatie over Jeremy Scott. Ik had geen idee of ik hem een interessant persoon zou vinden. Inmiddels weet ik dat hij een doorzetter is die zich van niemand wat aantrekt, wat ik wel kan waarderen. Daarnaast heeft deze ontwerper Moschino nieuw leven ingeblazen en dat is een unieke prestatie voor een merk dat provoceert op een stijlvolle manier.
Lees verder
The Salesman (Asghar Farhadi) -> Meeslepend
The Salesman is een film waar ik spontaan in belandde. De enige reden die ik daarvoor had was dat het over theatermakers zou gaan. Eenmaal in de bioscoopstoelen las ik pas de beschrijving van de film en werd het woord theatermakers niet genoemd. Het bleek over een dakloos geworden Iraans echtpaar te gaan wiens leven op de kop wordt gezet door een prostituee. Verwarrend. En dan nog de opmerkelijke titel ‘The Salesman’. Wat zou het me nou brengen? Lees verder
Frantz (François Ozon) -> Interessant
Vaak vind ik documentaires logischerwijs interessant, maar dit keer geldt dat voor de speelfilm Frantz. De film was een beetje een gokje, omdat ik niet erg houd van dramafilms, maar het feit dat François Ozon ook de maker is van Swimming Pool en Jeune & Jolie, wekte mijn interesse. Lees verder