une jeunesse doree

Une jeunesse Dorée: dionysisch

Jaar: 2019
Regisseur: Eva Ionesco

Mijn enige bezoekje dit jaar aan Internationaal Filmfestival Rotterdam (IFFR) was er één om niet snel te vergeten. Dionysisch, is de perfecte benaming. Nietzsches gronddrift, gekenmerkt door verandering en beweging, vervoering en bandeloosheid. Lees verder

Wild at Heart

Wild at Heart: wild

Jaar: 1990
Regisseur: David Lynch

Mijn verwachting was dat ik Wild at Heart top zou vinden. Dat blijkt ook zo te zijn. Wat een fantastische film. Direct een favoriet. Het kreeg in 1990 dan ook de Gouden Palm op Cannes Film Festival. Lees verder

My Own Private Idaho

My own private Idaho: te gek

Jaar: 1991
Regisseur: Gus van Sant

Gek genoeg zijn de bekendste films van Gus van Sant me altijd ontglipt. Door Lab111 die afgelopen zomer deze selectie vertoonde, werd ik herinnerd aan dit feit. In de zomer ontglipten mij de films wederom, maar deze winterperiode zag ik eindelijk een kans om My Own Private Idaho eens uit te checken. In Rialto deze keer.
Lees verder

mulholland drive

Mulholland Drive: psychedelisch

Jaar: 2001
Regisseur: David Lynch

Voor velen waarschijnlijk bekend terrein, maar zelf had ik deze beroemde Lynch-film nog nooit gezien. Nieuwsgierig maar ook lichtelijk benauwd voor de ‘enge’ scènes, ging ik in de bioscoopzaal zitten. Lees verder

mona lisa smile

Mona Lisa Smile: prachtig

Jaar: 2003
Regisseur: Mike Newell

“Een progressieve docent stimuleert vrouwelijke studenten om meer uit het leven te halen dan alleen trouwen,” las ik op Netflix. Dit sprak me wel aan in Mona Lisa Smile. Bovendien stelt Julia Roberts eigenlijk nooit teleur. Ook deze keer niet. Lees verder

forgetting sarah marshall

Forgetting Sarah Marshall: grappig

Jaar: 2008
Regisseur: Nicholas Stoller

Typisch zo’n Netflix-film, was mijn eerste gedachte. Zo’n nét niet goede komedie, speciaal voor het Netflix-publiek, wiens eisen minder hoog zijn dan bijvoorbeeld het Cineville-publiek. Maar Jason Segel in de hoofdrol trok me wel en de 7.2 op IMDb gaf hoop. Lees verder

Colette: feministisch

Jaar: 2018
Regisseur: Wash Westmoreland

Colette, een film over schrijven, wilde ik als gelijkgestemde ziel wel zien. Maar of het ook echt een goede film zou zijn, vond ik moeilijk om te voorspellen. 
Lees verder

she's gotta have it

She’s gotta have it: top

Jaar: 1986
Regisseur: Spike Lee

In het jaar nadat ik geboren werd, kwam deze film uit. Toch duurde het lang voordat ik de titel ontdekte. Vervolgens was ik lange tijd benieuwd naar She’s gotta have it, maar keek ik niet doordat ik de twee keer dat ik startte met kijken, afhaakte door de slome zwart-wit beelden en het lichtelijk dramatische muziekje tijdens de eerste minuten.  Lees verder

cold war

Cold war (Zimna wojna): prachtig

Jaar: 2018
Regisseur: Pawel Pawlikowski

Cold War werd me door iemand aangeraden. Uit mezelf had ik deze zwart-wit film niet snel bekeken, om de simpele reden dat de titel in combinatie met de dramatische filmposter me niet aansprak. Toch blijkt de film een stuk positiever en kunstzinniger dan dat. 
Lees verder