Jaar: 2017
Regisseur: Mike White

Ook Brad’s Status heeft een slechte reputatie, en net als bij Du Forsvinder deel ik die mening niet. Brad (Ben Stiller) zit middenin een midlifecrisis. Hij voelt zich mislukt, terwijl zijn zelfverzekerde zoon Troy (Austin Abrams) nog aan het begin staat van zijn leven en klaar is om te gaan studeren. Iets wat Brad bijna jaloers maakt.

Succesvoller

Brad’s grootste onzekerheid komt voort uit alle verhalen die hij kent over zijn vroegere vrienden. Zij lijken vele malen succesvoller dan hij. Terwijl deze gedachten Brad opslokken, bezoekt hij met Troy verschillende universiteiten. Die twee dingen zijn dan ook onlosmakelijk met elkaar verbonden. De herinneren aan zijn studietijd maken Brad niet vrolijker.

Menselijk

Wat ik zo prachtig vind aan de film is dat het gevoel dat Brad heeft herkenbaar is en heel menselijk. Tijdens de film gaat Brad een proces door. Een mentaal proces, aan de hand van gesprekken met anderen. Waarmee hij uiteindelijk tot een mooie conclusie komt.

Aanrader

Door het pad dat Brad bewandelt en vooral de eindconclusie, vind ik Brad’s Status een prachtige film. Daarnaast – niet te vergeten – heeft de film ook veel humor. Aanrader.

Link naar Brad's Status.