Als voormalig Backstreet Boys-fan – op mijn elfde – kon ik deze documentaire niet aan mij voorbij laten gaan. Het kijken voelde bijna als een verplichting. Ook al ontstond er een lichte aversie in mij zodra ik de film aanzette. Ruim twintig jaar later kijk ik toch met iets andere ogen naar de mannen die in 1996 mijn (kinder)hart stolen. Van wie ik posters had hangen in mijn slaapkamer. 

Destijds was ik verliefd op Brian. Nick vond ik niets. Nick was toen het meest populair. Ik was wel benieuwd hoe ik ze anno 2017 zou bekijken. Gek genoeg dacht ik: ‘Inderdaad, die Nick heeft ook wel wat.’ Nick is absoluut leuk uitgegroeid naar mijn mening, en ziet er als jongste van de groep nog het beste uit. Hoewel ik me nog steeds kon vinden in mijn voorkeur voor Brian vroeger. De andere mannen zien er ook best leuk uit, maar zijn wel zichtbaar verouderd.

Comeback
De aanleiding voor de documentaire uit 2015, is het feit dat de boys bezig zijn met de voorbereiding van hun comeback. Toch gaan de meeste gesprekken in de film over hun verleden. Het begint met serieuze quotes als “Ik wilde ook weleens een normale jongen zijn”, en “We hadden een uniek geluid samen, het was gewoon perfect”,  terwijl je kijkt naar mannen die nét iets te overdreven gekleed zijn en nét nog iets teveel in hun – lichtelijk arrogante – artiestenrol zitten.

Emoties en dansjes
Vooral dat serieuze doorklinkt in de hele film. Deze mannen hebben hun jeugd achter zich gelaten en worden nu regelmatig emotioneel bij het ophalen van herinneringen aan vroeger. Logisch misschien ook, ze zijn halverwege de dertig en begin veertig en leiden een volwassen bestaan. Ik vond het zeer grappig om beelden uit hun succesvolle periode te zien en je te bedenken dat je dit vroeger dus echt supercool en indrukwekkend vond. Moeilijk om voor te stellen. Ook is het enorm grappig om deze volwassen mannen opnieuw – heel serieus dus – dezelfde dansjes te zien doen.

Achtergrond
Ik had moeite om de documentaire af te kijken, maar ben toch blij dat ik dat gedaan heb. Uiteindelijk leer je de mannen goed kennen en ken je het volledige verhaal achter hun succesvolle boyband, bijvoorbeeld dat ze vooral hier in Europa populair waren. Je komt wat te weten over hun persoonlijk leven, hun motivatie om bij de boyband te gaan en de dynamiek die ze onderling met elkaar hebben, inclusief problemen en ruzies.

Schokkend
Ben nog wel tot één schokkende ontdekking gekomen. Ik ging er vanuit dat mijn liefde voor de muziek van The Backstreet Boys uitsluitend iets uit mijn jeugd was. Maar nu ik de nummers weer hoorde, realiseerde ik me dat ik veel van hun nummers nog steeds wel leuk vind eigenlijk…

Aanrader? Niet voor mensen die niks met deze boyband hebben, want zelfs ík, als voormalig fan had al moeite met het kijken van de documentaire. Maar voor wie geïnteresseerd is, is het zeker een informatieve film, inclusief gratis jankende mannen.

Link naar Backstreet Boys: Show ‘Em What You’re Made Of.