My Own Private Idaho

My own private Idaho: te gek

Jaar: 1991
Regisseur: Gus van Sant

Gek genoeg zijn de bekendste films van Gus van Sant me altijd ontglipt. Door Lab111 die afgelopen zomer deze selectie vertoonde, werd ik herinnerd aan dit feit. In de zomer ontglipten mij de films wederom, maar deze winterperiode zag ik eindelijk een kans om My Own Private Idaho eens uit te checken. In Rialto deze keer.
Lees verder

Rushmore, film, wes anderson

Rushmore: creatief

Jaar: 1998
Regisseur: Wes Anderson

Ook naar deze oudere Wes Anderson-film was ik heel benieuwd. Anders dan de toch wat dramatische boventoon in Bottle Rocket, heeft Rushmore een meer luchtige aard, en speelt het verhaal zich af in de onschuldige omgeving van een particuliere middelbare school: ‘Rushmore’.
Lees verder

Scent of a Woman: onstuimig

Jaar: 1992 
Regisseur: Martin Brest

Deze parel kwam ik tegen op Netflix. Hoewel ik nooit van de titel gehoord had, wekten de filmbeelden een goede indruk. Een hoofdrol voor Al Pacino klonk veelbelovend en met Philip Seymour Hoffman in een film – die nog erg jong is in 1992 – doe je mij een plezier.
Lees verder

Boyz n the Hood: intens

Jaar: 1991
Regisseur: John Singleton

Deze film had ik een tijd geleden grotendeels gezien, en heb ik nu volledig bekeken. Boyz n the Hood volgt de jeugd van drie jongens in een achterbuurt in Los Angeles. De rode draad is duidelijk: het is moeilijk om in een criminele en weinig inspirerende leefomgeving op het rechte pad te blijven, en wat van je leven te maken. Lees verder

My Girl

Jaar: 1991
Regisseur: Howard Zieff

Kom alvast in Macaulay Culkin-modus en kijk deze schattige film, met een dramatisch randje. In My Girl is hij Thomas, het nerdy beste vriendje van hoofdpersoon Vada (Anna Chlumsky), een uitzonderlijk leergierig meisje.  Lees verder

Backstreet Boys: Show ‘Em What You’re Made Of (Stephen Kijak) (2015) -> Serieuze mannen

Als voormalig Backstreet Boys-fan – op mijn elfde – kon ik deze documentaire niet aan mij voorbij laten gaan. Het kijken voelde bijna als een verplichting. Ook al ontstond er een lichte aversie in mij zodra ik de film aanzette. Ruim twintig jaar later kijk ik toch met iets andere ogen naar de mannen die in 1996 mijn (kinder)hart stolen. Van wie ik posters had hangen in mijn slaapkamer.  Lees verder