Jaar: 2019
Regisseur: Eva Ionesco

Mijn enige bezoekje dit jaar aan Internationaal Filmfestival Rotterdam (IFFR) was er één om niet snel te vergeten. Dionysisch, is de perfecte benaming. Nietzsches gronddrift, gekenmerkt door verandering en beweging, vervoering en bandeloosheid.

Filmaanbod IFFR

Na een korte online zoektocht door het filmaanbod van IFFR, kwam ik vorige week bij dit Franse, kleurrijke geheel uit. En ook al was dit niet één van de films die IFFR duidelijk promoot, kocht ik direct een kaartje.

Mijn smaak

Na het lezen van: “Parijs, 1979. De jonge, onschuldige Rose en Michel genieten volop van hun eerste romance. Hun trefpunt is Le Palace, de hipste club in de stad waar kunstenaars, sterren en excentriekelingen tot in de kleine uurtjes feesten en dansen”, en het zien van de filmposter, leek dit namelijk een film compleet naar mijn smaak.

Extreem

Al snel wordt duidelijk hoe extreem de film is. Mannen met vleugeltjes, gewaagde outfits, onbeschaamde versierpogingen, catfights en heroïne in handtasjes. Dat had ik me ondanks mijn kleine inspectie, niet gerealiseerd. Maar dit maakt het kijken ernaar alleen maar leuker. Niets is te gek in de gouden jeugd.

Vurig

Rose (Galatéa Bellugi) is het centrale middelpunt van de film. Met haar vurigheid, arrogantie en tegelijk kinderlijke kwetsbaarheid is ze een fascinerende persoonlijkheid. Isabelle Huppert is Lucile Wood, een ijskoningin met macht en geld. Ze behoort tot de zogeheten bohemian bourgeois. Ze beleeft rijkdom, op een artistieke manier.

Gemoedelijk

Ondanks alle gekte, is dit spektakel een gemoedelijk samenzijn van mensen die zich tot elkaar aangetrokken voelen. Rose en haar geliefde Michel (Lukas Ionesco), een beginnende kunstenaar die worstelt met zijn zelfvertrouwen, gaan steeds meer om met de machtige Lucile en haar man Hubert (Melvil Poupaud).

Geniaal

Bijna elke scène vind ik ronduit geniaal. Niet alleen zie je steeds weer geweldige outfits voorbijkomen, de setting is elke keer een verrassing en elke keer heerlijk extreem. Emotionele momenten worden direct opgevolgd door harde opmerkingen, waardoor er met veel humor een verhaal wordt neergezet van mensen die allemaal een klein beetje níet sporen.

Conclusie

Ik hoef er niet teveel woorden aan vuil te maken, Une Jeunes Dorée is nu al de beste film die ik dit jaar zag. Als je houdt van extreem, extravagant en vurig in combinatie met humor, dan ga je je vermaken. Aanrader.

IMDb naar Une Jeunesse Dorée (Golden Youth).