Het begin van deze film is verwarrend. Het lijkt alsof het heel spannend gaat worden. Een achtervolging, een kidnapping.. het zou allemaal kunnen gaan gebeuren, maar nee. Dat is niet waar deze film om draait.  

Het feit dat de hoofdpersoon, politicus Enrico Oliveri gespeeld wordt door Toni Servillo trok mij naar de bioscoop. En ook na afloop kan ik zeggen dat dit de moeite was. Hij heeft een bijzondere stijl en charisma, waardoor zelfs een serieuze rol (serieuzer dan La Grande Bellezza) bij hem vermakelijk is.

Je ziet een verhaal over twee broers, waarvan de één eigenschappen bezit die de ander niet heeft en vice versa. De broers lijken qua uiterlijk op elkaar (dubbelrol voor Toni Servillo), maar niet qua innerlijk.

Het centrale thema in de film is zelfvertrouwen. Enrico heeft moeite met het zien van zijn eigen kwaliteiten en hoewel dit een goede eigenschap zou kunnen zijn wordt hij door zijn eigen collega’s geconfronteerd met verraad.

De film gaat verder over vooroordelen, depressies, stress, verloren liefdes.

Het mooie is, dat de politicus op indirecte wijze van zijn eigen broer leert hoe hij meer van het leven kan genieten.

De film speelt zich zowel in Rome als in Parijs af. Het is niet het meest spannende verhaal dat je hebt gezien en ook niet een film die je voor eeuwig zal herinneren, maar absoluut leuk genoeg om 94 minuten naar te kijken.

Voor de link naar IMDb klik hier.