Take me somewhere nice

1 min. lezenTake me somewhere nice: zomerzwoel

Jaar: 2019
Regisseur: Ena Sendijarevic

Het avontuur van Take Me Somewhere Nice begint in een pashokje. Waar de Bosnische Alma (Sara Luna Zoric) in het Nederlands verschillende jurkjes afweegt samen met haar moeder. 

Typisch, niet

Even vreesde ik dat het een typisch Nederlandse film zou worden. Zo eentje met nét iets meer simpelheid dan je je eigen kijkervaring toewenst. Maar niets was minder waar. Hoewel één bekend aspect van Nederlandse films wel terugkomt. Zal niet zeggen wat.

Take to me to the hospital

De zin Take me somewhere nice heb ik overigens niet uit Alma haar mond gehoord, maar misschien lette ik gewoon niet op. Wat ik wél hoorde, was haar vraag om naar het ziekenhuis gebracht te worden, naar haar zieke vader. Waar door haar botte neef geen gehoor aan werd gegeven.

Dromerig en meer

Je kijkt naar een dromerige ‘road’-movie, tussen haakjes omdat er niet echt een verre reis met de auto wordt afgelegd. Wel een klein stukje. De film is artistiek. Opwindend, zoals een zomer kan zijn. Humoristisch is het ook, door hoe sommige scènes worden neergezet en het luchtige gedrag van Alma. Verdriet is er eveneens. Want zo is het leven.

Conclusie

Ofwel, een film met zoveel verschillende dimensies, dat je ‘m deze zomer niet wilt missen. Ik ben positief over Take me somewhere nice. Aanrader.

IMDb naar Take me somewhere nice.
Deel deze post / share this post

Geef een antwoord

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd.

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.