Jaar: 1991 Regisseur: Gus van Sant
Gek genoeg zijn de bekendste films van Gus van Sant me altijd ontglipt. Door Lab111 die afgelopen zomer deze selectie vertoonde, werd ik herinnerd aan dit feit. In de zomer ontglipten mij de films wederom, maar deze winterperiode zag ik eindelijk een kans om My Own Private Idaho eens uit te checken. In Rialto deze keer.
Lees verder
Jaar: 1999 Regisseur: Tim Burton
Sleepy Hollow is een film voor een dag als vandaag. Oké het is al tien uur geweest, maar misschien is de nacht nog wel jong. Het is namelijk Halloween. Voor als je dat nog niet wist. Lees verder
Jaar: 1998 Regisseur: Wes Anderson
Ook naar deze oudere Wes Anderson-film was ik heel benieuwd. Anders dan de toch wat dramatische boventoon in Bottle Rocket, heeft Rushmore een meer luchtige aard, en speelt het verhaal zich af in de onschuldige omgeving van een particuliere middelbare school: ‘Rushmore’.
Lees verder
Jaar: 1992
Regisseur: Martin Brest
Deze parel kwam ik tegen op Netflix. Hoewel ik nooit van de titel gehoord had, wekten de filmbeelden een goede indruk. Een hoofdrol voor Al Pacino klonk veelbelovend en met Philip Seymour Hoffman in een film – die nog erg jong is in 1992 – doe je mij een plezier.
Lees verder
Jaar: 1991
Regisseur: John Singleton
Deze film had ik een tijd geleden grotendeels gezien, en heb ik nu volledig bekeken. Boyz n the Hood volgt de jeugd van drie jongens in een achterbuurt in Los Angeles. De rode draad is duidelijk: het is moeilijk om in een criminele en weinig inspirerende leefomgeving op het rechte pad te blijven, en wat van je leven te maken. Lees verder
Jaar: 1991
Regisseur: Howard Zieff
Kom alvast in Macaulay Culkin-modus en kijk deze schattige film, met een dramatisch randje. In My Girl is hij Thomas, het nerdy beste vriendje van hoofdpersoon Vada (Anna Chlumsky), een uitzonderlijk leergierig meisje. Lees verder
Over spannende films gesproken, deze Scorsese uit 1991 voldoet daar wel aan. We duiken de Hollywood-studio in en komen er modderig en bebloed weer uit.
Lees verder
Als voormalig Backstreet Boys-fan – op mijn elfde – kon ik deze documentaire niet aan mij voorbij laten gaan. Het kijken voelde bijna als een verplichting. Ook al ontstond er een lichte aversie in mij zodra ik de film aanzette. Ruim twintig jaar later kijk ik toch met iets andere ogen naar de mannen die in 1996 mijn (kinder)hart stolen. Van wie ik posters had hangen in mijn slaapkamer. Lees verder
Van deze ‘klassieker’ uit de jaren negentig, kon ik me weinig herinneren. Als ik de film destijds al gezien had, wat ik betwijfel, dan had ik er in ieder geval niet met aandacht naar gekeken. Nu wel en daar ben ik blij mee. Wat een heerlijke film. Lees verder
Fear and Loathing in Las Vegas scheen één lange psychedelische trip te zijn van een journalist en zijn psychopathische advocaat in Las Vegas. Dat klopt helemaal. Niemand is nuchter in deze film. En dat is oké.
Lees verder