Direct na de start van Ghost in the Shell realiseerde ik me dat dit een intense en onstuimige film is. Een stuk minder normaal dan ik me had voorgesteld. Het is allesbehalve normaal. Je wordt ingekapseld in een nieuw soort wereld: de wereld van de robots en technologie. Het Japan van de toekomst, volgens deze remake van de gelijknamige animatie uit 1995 (die ik niet gezien heb). Niet een superrelaxt filmpje om bij achterover te hangen.
Hoewel in het eerste deel van de film de onstuimigheid overheerst en bijna verblindt, kom je naarmate je langer naar Ghost in the Shell wel tot de kern van het verhaal, die interessant is. Het gaat over de periode waarin mensen – al dan niet gewild – uit elkaar worden gehaald om tot robot te worden omgebouwd, met een brein dat uitwisbaar is. Een mysterie voor Major (Scarlett Johansson) die volgens haar makers haar menselijke brein nog heeft, maar zich vrijwel niets herinnert van haar tijd als mens.
Conclusie
Spannende film voor de sci-fi-liefhebber. Met een beter verhaal dan je aanvankelijk verwacht.
Link naar Ghost in the Shell.
Ik vond dit dus ook een goede film. Juist, omdat ik in die andere wereld werd meegesleurd. Oké, nu hebben de films met Scarlett altijd een streepje voor bij mij, maar deze is verrassend goed! Ik kijk er nu al naar uit om deze nog een keer te zien.
Vond ‘m erg tegenvallen en meer een mooie shell waar geen ghost in te vinden was. Er is ook zo goed als niets bij me blijven hangen…