Jaar: 2017
Regisseur: Peter Mackie Burns

Daphne (Emily Beecham) is een goed voorbeeld van een destructief persoon. Ze haat alles, inclusief zichzelf. Het bekende cliché. Natuurlijk blijft dat niet zo in de film, er verandert wat. Een beetje dan.

Als één van haar familieleden ziek wordt, en Daphne een traumatische gebeurtenis meemaakt, zet dat haar tegen alle verwachtingen in toch aan het denken. Hoewel ze zichzelf nog regelmatig verliest in overmatige alcoholconsumptie.

Wat ga je zien?

– familiehaat
– ongemakkelijke gesprekken
– kooksessies
– versierpogingen
– een gewelddadig moment
– ruzies

Humor

Geen onbelangrijk detail van de film: het is vaak grappig. Humor dus. Droge humor. Bijdehante humor.

Aanrader?

Met Daphne krijg je zowel een beetje diepgang, als humor en luchtigheid. Maar als ik terugdenk aan de film, dan heb ik er geen groots beeld bij. Het gaat misschien allemaal net niet diep genoeg, om je als kijker helemaal te kunnen laten meeslepen. Qua kijkplezier wel een aanrader, maar qua kwaliteit net ertussen.

Link naar Daphne.