Tussen alle gerenommeerde kwaliteits- filmhuisfilms door, kan ik een Hollywoodproductie soms ook wel waarderen. Lekker opgenomen in de studio. Goede spanningsboog. Niet al te lastig om te volgen. Daarom keek ik naar Allied. Van al die dingen die je over deze film kunt zeggen of vinden, is in ieder geval iets een feit: dat er veel doden vallen. Niet zo gek misschien voor een film die zich afspeelt tijdens WOII, maar toch.
Lees verder
Categorie: Nu in de bioscoop
L’odyssée (Jérôme Salle) -> Avontuurlijk
L’odyssée leek me een mooie visuele film. Mijn verwachting kwam redelijk overeen met de werkelijkheid. In L’odyssée zie je – hoe kan het ook anders – veel oceaan, vissen en wat mooie natuur. Dit biografische verhaal over de Franse Jacques-Yves Cousteau – oceaanonderzoeker, avonturier en filmmaker – gaat over wie hij als persoon was in zijn privé-leven. Waar toch wat drama en moeilijkheden in voorbijkomen.
Lees verder
Poesía sin fin (Alejandro Jodorowsky) -> Gek en gekker
Gek en dan nog gekker: dat is Poesía sin fin. Persoonlijk houd ik van over-the-top. Toch dacht ik aanvankelijk: ‘Dit gaat me te ver’. Gelukkig ben ik niet afgehaakt met kijken, want hoewel het verhaal of het vertrouwen dat er een verhaal gaat komen de eerste minuten ontbreekt, ontstaat dit zodra je de film wat tijd geeft. En dan kun je er ineens de charme en humor van inzien. Want het zit toch wel geniaal in elkaar. Lees verder
The Violin Teacher (Sérgio Machado) -> Ontroerend
Ik noem deze film ontroerend, maar dat betekent niet dat het een tranendal is en een opeenstapeling van dramatische scenes. Het is meer ontroerend van mooiheid. Violist Laerte (Lázaro Ramos) wil graag bij het grootste orkest van Brazilië spelen, maar heeft faalangst. Noodgedwongen komt hij in een achterstandswijk terecht waar hij jongeren vioolles gaat geven. Dit geeft hem een andere kijk op zijn leven.
Lees verder
The Salesman (Asghar Farhadi) -> Meeslepend
The Salesman is een film waar ik spontaan in belandde. De enige reden die ik daarvoor had was dat het over theatermakers zou gaan. Eenmaal in de bioscoopstoelen las ik pas de beschrijving van de film en werd het woord theatermakers niet genoemd. Het bleek over een dakloos geworden Iraans echtpaar te gaan wiens leven op de kop wordt gezet door een prostituee. Verwarrend. En dan nog de opmerkelijke titel ‘The Salesman’. Wat zou het me nou brengen? Lees verder
Frantz (François Ozon) -> Interessant
Vaak vind ik documentaires logischerwijs interessant, maar dit keer geldt dat voor de speelfilm Frantz. De film was een beetje een gokje, omdat ik niet erg houd van dramafilms, maar het feit dat François Ozon ook de maker is van Swimming Pool en Jeune & Jolie, wekte mijn interesse. Lees verder
La La Land (Damien Chazelle) -> Vrolijk
Deze film is echt het toppunt van vrolijkheid. En dan niet volwassen, acceptabele vrolijkheid, maar kinderlijk schaamteloze, dat-genre-dat-je-vergeten-was-vrolijkheid.
Lees verder
Collateral Beauty (David Frankel) -> Kerstkazerig
Ok, Will Smith krijgt al voordat hij zijn mond opentrekt een applaus van me, maar toch heeft hij deze film niet naar grote hoogten gebracht. Het verhaal is erg gefocust op drama en daaraan toegevoegd wat kerst-diepgang. Zoals men graag ziet in de decembermaand. Lees verder
Nocturnal Animals (Tom Ford) -> Weerzinwekkend
Wat een kunstzinnige film lijkt op basis van de filmstills, blijkt toch een stuk minder plezierig om naar te kijken. Nocturnal Animals is een thriller, en maakt zijn genre waar. Lees verder
American Pastoral (Ewan McGregor) -> Treurig
Deze eerste door Ewan McGregor geregisseerde film, gaat over een man en vrouw met een moeilijk kind. Dochter Merry Levov (Dakota Fanning) is papa Swede (Ewan McGregor) zijn lieveling, maar wordt naarmate ze ouder wordt steeds rebelser.
Lees verder