Jaar: 2018
Regisseur: Peter Farrelly

Qua uitstraling leek Green Book mij een typisch Amerikaanse film zonder inhoud of originaliteit. Maar het biografische verhaal van een chauffeur die een pianist rondrijdt, leek me anderzijds erg leuk. Zonder hoge verwachtingen, besloot ik om er maar heen te gaan. 

Hotdogs en ego’s

Het eerste deel van de film, toont exact die verwachting die ik had bij het zien van de filmposter. Dikke (Italiaans-) Amerikaanse mannen, die hotdogs eten en alleen maar met hun ego bezig zijn. Het verheerlijkte, en inmiddels verouderde beeld van de wereld. Het type man en cultuur waar ik liever geen twee uur naar kijk.

Dr. Don Shirley

Gelukkig keert het tij snel doordat de voorname, statige musicus Dr. Don Shirley (Mahershala Ali) in beeld komt. Hij brengt de kwaliteit en sfeer van de film drastisch omhoog. Hij leert zijn chauffeur Tony Lip (Viggo Mortensen) dat afval weggooien op straat, geen optie is. Evenals spontaan dingen jatten.

Bizarre tijd

Je kijkt naar een film over discriminatie. Je wordt herinnerd aan een bizarre en treurige tijd in de geschiedenis van Amerika op dit vlak. Ondanks de narigheid, is er ook veel humor. Tony, die het leven met een korreltje zout neemt, in combinatie met zijn tegenpool Dr. Don Shirley is een komische formule. Het gaat daarmee ook over vriendschap.

vallelonga

Een meesterwerk kan ik het niet noemen. Daarvoor is het mij iets te Amerikaans. In ieder geval is het wel waargebeurd. Het script is gebaseerd op de vriendschap tussen de echte Tony Lip en pianist Don Shirley. Grappig detail: Tony Lip heeft in de film als officiële achternaam Vallelonga, dit is de achternaam van de schrijver van de film Nick Vallelonga.

Concluderend

Green Book begint erg stereotype, en wordt daarna stereotype op een geheel ander niveau. Maar het brengt een vorm van hoop in een nare tijd, en kijkt lekker weg. Niet mijn favoriet, wel aan te raden.

IMDb naar Green Book.