Jaar: 2017
Regisseur: Marco Niemeijer

Om één of andere reden moeten Nederlandse documentairemakers het altijd over hun eigen familie hebben. Ik heb er al vele voorbij zien komen. Zo ook Garden of Life: een levenloos portret van de filmmaker zijn schoonvader. 

Gebrek aan diepte

De film gaat over alzheimer, wat op zichzelf staand een goed onderwerp is, maar het gebrek aan diepte in de verhaallijn, het feit dat deze arme dementerende man gebruikt wordt als het object van Niemeijer zijn film, de totale afwezigheid van een script en voice-overs die het verhaal dramatisch moeten maken, maakt dat ik niet erg enthousiast ben.

Saai

Bovendien is Garden of Life heel erg saai om naar te kijken. De 82-jarige hoofdpersoon Leo is een heel gewone man die van tuinieren houdt, niet per se een interessant karakter voor een 72 minuten durende film.

Q&A

Ik vind het jammer dat Niemeijer niet wat langer heeft doorgezocht naar een meer interessant onderwerp voor een documentaire. IDFA deelt mijn mening niet, want na afloop van Garden of Life tijdens de Volkskrant Magazine IDFA-dag vond er een Q&A plaats, als enige van de vijf vertoonde films.

Conclusie

Ook al heb je iets met het thema alzheimer, ik vind dit geen aanrader. Ik kon simpelweg niet door de documentaire heenkomen, het was een worsteling om Garden of Life uit te kijken. Afrader.

Link naar Garden of Life.