Jaar: 2017
Regisseur: Robin Campillo

Dit is geen oppervlakkige, luchtige of vrolijke film. Laat dat duidelijk zijn voordat je start met kijken naar 120 BPM, of zoals de Fransen het noemen: 120 battements par minute, oftewel de gemiddelde menselijke hartslag. De film bespreekt een treurig onderdeel van het Parijs in de jaren negentig: de Aids-epidemie.

Schokkend

Uit protest voor de vele slachtoffers die de ziekte maakt, verzamelen de seropositieven zich in actiegroep Act Up. Naast de acties die zij uitvoeren, laat 120 BPM het verloop van de ziekte zien voor één van de leden. Daarmee wordt de film er uiteraard niet fleuriger op. Je ziet de ziekte van zó dichtbij, dat het bijna schokkend is om naar te kijken.

Romantiek

Maar er zijn ook lichtpunten. Aan het begin van de film raakte ik direct benieuwd naar de romantiek in het gezelschap. Naarmate je langer kijkt, krijg je daar inderdaad wat antwoorden op.

Concluderend

120 BPM is absoluut een kwaliteitsfilm, met een belangrijk maatschappelijk thema. Verwacht alleen geen mooimakerij, bij dit licht-schokkende drama. Aanrader.

Link naar 120 BPM.