Jaar: 1992
Regisseur: Martin Brest
Deze parel kwam ik tegen op Netflix. Hoewel ik nooit van de titel gehoord had, wekten de filmbeelden een goede indruk. Een hoofdrol voor Al Pacino klonk veelbelovend en met Philip Seymour Hoffman in een film – die nog erg jong is in 1992 – doe je mij een plezier.
Lees verder
Ik ben inmiddels over mijn Philip Seymour Hoffman-depressie heen en heb koeltjes naar deze film kunnen kijken, waarin de acteur nog levend te zien is. Zelf straalt hij niet veel vreugde uit in één van zijn laatste films, als het depressieve personage rechercheur Günther Bachmann. Het is de tweede film die ik zie van Anton Corbijn (eerste was Joy Division) en ik ben wederom niet ontevreden.
Lees verder
Met Filmhuis Cavia mijn eerste kennismaking gehad. Filmhuis is een grote naam voor deze locatie. Het is een filmverdieping, met één filmzaal. Het interieur is sinds de jaren tachtig niet veranderd maar er is wel moeite gedaan om sfeer te creëren. Er hangt een grote mooie poster aan de muur van de film Lolita. Waarvan het boek nog steeds smachtend op me ligt te wachten thuis. Het mooiste aan Cavia is het gebrek aan technologie. Je ontvangt een handgeschreven filmkaartje na bestelling.
Synecdoche is een dramatische en kunstzinnige vertelling. Het is de eerste film die ik zie van Philip Seymour Hoffman sinds zijn overlijden. Dat hij in deze productie een depressieve theatermaker (Caden Cotard) speelt is cru, gezien de feiten over zijn leven.
Dutch
English
French
German
Italian
Japanese
Spanish