Jaar: 2017
Regisseur: Samuel Maoz
De Foxtrot is dus een dans, weet je? Daar zijn de hoofdrolspelers in Foxtrot zich van bewust. Maar Foxtrot is ook de naam van een militaire post in Israel waar militair Jonathan Feldmann (Yonaton Shiray) bij zit. Het ontvangen van nieuws over hem, gaat zijn ouders Daphna (Sarah Adler) en Michael (Lior Ashkenazi) niet goed af.
Lees verder
Naar The Reader was ik, sinds ik er een keer over gelezen had, benieuwd. En niet onterecht. De film is alleen een stuk minder onschuldig en eenvoudig dan je aanvankelijk verwacht. Ja, in het begin gaat het over een jongen die een vrouw voorleest en de twee komen elkaar jaren later weer tegen. Maar dit dekt niet de lading. Het tweede deel van de film krijgt namelijk een andere intensiteit en complexiteit, die voortduurt tot het eind.
Vaak vind ik documentaires logischerwijs interessant, maar dit keer geldt dat voor de speelfilm Frantz. De film was een beetje een gokje, omdat ik niet erg houd van dramafilms, maar het feit dat François Ozon ook de maker is van Swimming Pool en Jeune & Jolie, wekte mijn interesse. Lees verder
De centrale persoon in deze film is de belichaming van het woord hulpeloos. Ze lacht gedurende 98 minuten slechts enkele keren. Soms wordt het een beetje ongemakkelijk om naar te kijken, maar deze Nelly (Nina Hoss) is dan ook een getekende vrouw en in een moeilijke positie. Haar echtgenoot, voordat ze werd opgepakt door de Nazi’s en in een kamp terecht kwam, herkent haar na haar overleving niet meer terug.
