Weer een film over Afrika. Dit is de omschrijving op Cineville: “Layla Fourie, een jonge alleenstaande moeder in Zuid-Afrika, wordt aangenomen als polygrafist, een baan waarin ze verdachten aan leugentests onderwerpt. In een omgeving van voortdurende leugens, wantrouwen en angst wordt Layla al snel zelf een verdachte.”

Ik verwachtte op basis hiervan meer te weten te komen over een ambitieuze vrouw die werkt in het criminele circuit van Zuid-Afrika. Dat leek me erg interessant. Maar de verwachtingen kwamen niet overeen met wat ik uiteindelijk zag. Veel meer is Layla Fourie een film over een jonge alleenstaande moeder en haar kind, die in een ongelukkige situatie beland (privé) en vervolgens een halve romance beleefd. Het gaat niet over haar baan als polygrafist. Geen spannende actiescènes, geen misdaad. Je krijgt er wat anders voor terug dat ook wel leuk is, maar het blijft jammer dat je dus vrijwel niets ziet van het werk dat ze doet.

Midden in de film komen wat onduidelijke scènes voor, waarbij je je afvraagt wat er precies mee bedoeld wordt of waarom deze keus gemaakt is. Maar de verhaallijn vind ik wel geniaal bedacht. De film heeft helaas een onbevredigend open eind.

Ik bevind me een beetje in het midden qua mening, niet direct een afrader ook niet een mega aanrader.

Link naar de IMDb-pagina.